Σοσιαλδημοκρατία και κομμουνισμός

Η σοσιαλδημοκρατία σκέφτεται την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο ως κατάληψη του κρατικού μηχανισμού από το εργατικό κόμμα. Ο κρατικός μηχανισμός παραμένει άθικτος και τίθεται στην υπηρεσία της εργατικής τάξης. (...)
Οι Μαρξ και Ένγκελς είδαν το κράτος ως έναν πελώριο μηχανισμό καταπίεσης, που έχει δημιουργηθεί από την άρχουσα τάξη, ο οποίος καθ' όλον τον 19ο αι., όσο το προλεταριάτο εξεγείρετο τόσο αυτός τελειοποιείτο. Ο Μαρξ είδε πως καθήκον του προλεταριάτου δεν μπορεί παρά να είναι η καταστροφή του κρατικού μηχανισμού και η δημιουργία εντελώς νέων οργάνων διαχείρισης. Ήξερε καλά ότι το κράτος έχει πολλές λειτουργίες, που αν τις παρατηρήσουμε επιφανειακά, θα μας φανεί ότι αφορούν στο γενικό συμφέρον -ασφάλεια, κυκλοφορία, εκπαίδευση, διαχείριση- όμως ήξερε επίσης ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες εξυπηρετούν έναν μεγάλο σκοπό: φροντίζουν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εγγυώνται την κυριαρχία του κεφαλαίου. Γι' αυτό ουδέποτε υπέκυψε στη φαντασίωση ότι αυτός ο μηχανισμός καταπίεσης μπορεί έτσι απλά, μεταβάλλοντας τους στόχους του, να μεταβληθεί σε όργανο για τη λαϊκή χειραφέτηση.
Το ίδιο το προλεταριάτο πρέπει να δημιουργήσει το όργανο της χειραφέτησής του.