Η άρνηση πρόσβασης σε big data στις ψηφιακές αγορές

Στη μονογραφία εξετάζεται κατά πόσο η άρνηση πρόσβασης μιας ψηφιακής πλατφόρμας στα δεδομένα που ελέγχει μπορεί να θεμελιώσει αντι-ανταγωνιστική συμπεριφορά που δικαιολογεί τη λήψη κατασταλτικών σε βάρος της μέτρων υπό το φως του άρθρου 102 ΣΛΕΕ και κατά πόσο μία πλατφόρμα μπορεί να υποχρεωθεί να παραχωρήσει άδεια χρήσης των εν λόγω δεδομένων σε τρίτη πλατφόρμα κατόπιν εφαρμογής της θεωρίας των αναγκαίων διευκολύνσεων (essential facilities doctrine).

Ειδικότερα στη μονογραφία αναλύονται:

τα χαρακτηριστικά της ψηφιακής οικονομίας, που διευκολύνουν τη δημιουργία ψηφιακών μονοπωλίων από τις πλατφόρμες που ελέγχουν τα big data
ο τρόπος καθορισμού της ψηφιακής αγοράς που είναι προαπαιτούμενο για να εφαρμοστεί το άρθρο 102 ΣΛΕΕ και να διαφανεί αν μία πλατφόρμα κατέχει δεσπόζουσα θέση στην καθοριζόμενη αγορά
τα δομικά στοιχεία της θεωρίας των αναγκαίων διευκολύνσεων σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομολογία
οι κατηγορίες δεδομένων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναγκαία υποδομή για την άσκηση του αποτελεσματικού ανταγωνισμού καθώς και τα πιθανά εμπόδια πρόσβασης και οι λόγοι που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η άρνηση πρόσβασης στα big data


Πρόκειται για ένα ζήτημα πρωτότυπο για τα δεδομένα της υπάρχουσας ελληνικής νομικής βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας, το οποίο λαμβάνει υπόψη τις σύγχρονες νομοθετικές εξελίξεις, όπως τη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία «Πράξη για τις Ψηφιακές Αγορές» (Digital Markets Act).


Το βιβλίο απευθύνεται σε δικηγόρους, δικαστές, φοιτητές και εν γένει νομικούς που ασχολούνται με το δίκαιο του ανταγωνισμού στην ψηφιακή εποχή.