Εθνικολαϊκισμός και νεωτερικότητα στην Ελλάδα

Ενδιαφέρον και σύγχρονο πολιτικό δοκίμιο. Ο σ. προσπαθεί, σε ένα τρίτο κατά σειρά βιβλίο του, να διαπραγματευθεί το φαινόμενο του εθνικολαϊκισμού, όπως αυτό εμφανίστηκε και απείλησε να γίνει κυρίαρχη πολιτική τάση τα χρόνια της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης της δεκαετίας του 2010. Ο σ. πιστεύει ότι εντοπίζει τις απαρχές, του κατά βάσιν πολιτικού φαινομένου, σε πολιτισμικά και αισθητικά θεμέλια όπως αυτά αναδύθηκαν μέσα από λογοτεχνικά και φιλοσοφικά κείμενα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, εκκινώντας από το μαχητικό δημοτικισμό και τους εκπροσώπους του και φτάνοντας ως και την περίφημη λογοτεχνική γενιά του '30. Θεωρεί ότι ένας λογοτεχνικός εθνικισμός (;) αλλά και ένας αισθητικός εθνικισμός (;) μεταλλάχθηκαν στην πορεία των χρόνων σε πολιτικό εθνικολαϊκισμό που συνεχίζει να ταλανίζει τη χώρα μην επιτρέποντας την ελληνική κοινωνία να προσχωρήσει πλησίστια στον κόσμο της δυτικής νεωτερικότητας. Προσωπικά δεν έχω πεισθεί για την ορθότητα και εγκυρότητα του θεωρητικού σχήματος του σ. και θα μπορούσα να γράψω αρκετά επί αυτού, αλλά λόγω στενότητας χώρου μένω μόνο σε ένα. Όπως είναι αδόκιμο να χαρακτηρίζει κάποιος ως Ναζιστή τον Νίτσε, επειδή δεκαετίες αργότερα η φιλοσοφική του σύλληψη, του υπεράνθρωπου, διαστρεβλώθηκε και έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους χιτλερικούς, το ίδιο αδόκιμο είναι να χαρακτηρίζονται, και μάλιστα ετεροχρονισμένα, ακροδεξιοί και εθνικιστές κάποιοι ελληνοκεντρικοί συγγραφείς για την αισθητική και λογοτεχνική τους κοσμοθεωρία, δεκαετίες πριν τα λαϊκίστικά φαινόμενα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Μάλλον κάπου αλλού θα έπρεπε να ψάξουμε τις αιτίες. Πέρα από αυτά το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά σε ορισμένα σημεία δοκιμάζει την αντοχή του αναγνώστη π.χ. εντόπισα πρόταση σχεδόν μίας σελίδας, όπου το νόημα με δυσκολία γίνεται αντιληπτό και δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Αυτά τα λίγα από εμένα και περισσότερα στο ίδιο το βιβλίο...