Σ ένα γύρισμα της ζωής

Έχοντας διαβάσει παλαιότερα βιβλια της κας Παπαδάκη και με συγκίνησαν ιδιαίτερα αγόρασα λοιπον και το "σε ενα γύρισμα της ζωής"ενθουσιασμένη απο τον τιτλο και κάποια αποσπάσματα που διάβασα πριν το πάρω ήθελα να το ρουφηξω πιστεύοντας οτι θα με μαγευε .Δυστυχώς όμως δεν ενθουσιάστηκα αυτή τη φορά το τελείωσα απλα για να το τελειωσω δεν μου αρέσει να αφήνω στη μέση τίποτα και ειδικα βιβλιο περίμενα περισσότερα απο την κα Παπαδάκη επειδή η πένα της είναι καταπληκτική.Συγνώμη με όλη την καλη διάθεση έγραψα αυτήν την κριτικη

Εξαιρετικό το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη, είναι απορίας άξιο το πως μια γυναίκα καταφέρνει και είναι επίκαιρη για... 50 χρόνια συνεχώς!

Αξίζουν συγχαρητήρια, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν γερνούν ποτέ.

Είμαι εδώ και χρόνια πιστή αναγνώστρια της κας Παπαδάκη, ωστόσο είμαι στην δυσάρεστη θέση να ομολογήσω, ότι το νέο της πόνημα ,επιεικώς, με απογοήτευσε...πολύ πρόχειρο, πολύ κοινότυπο, φαντάζει ως πολύ βιαστικά γραμμένο.
κρίμα...

Αλκυόνη Παπαδάκη: «Η αλλαγή θα γίνει, όταν θα κατασταλάξουμε σε αξίες»

«Σ’ ένα γύρισμα της ζωής» η Αλκυόνη Παπαδάκη ασχολείται με την κρίση. Μπορεί η θεματική του νέου βιβλίου της να ξεφεύγει από όσα μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα, ωστόσο η γνωστή συγγραφέας κατορθώνει να χαρτογραφήσει ανάγλυφα μέσα από τη μυθοπλασία την πορεία της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων.

Ανθρωποκεντρικές ιστορίες καθημερινών αντιηρώων, φορτισμένες συναισθηματικά, είναι συνήθως στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στο βιβλίο της «Σ’ ένα γύρισμα της ζωής» (Εκδόσεις Καλέντη), μόνον που αυτή τη φορά η Αλκυόνη Παπαδάκη δίνει στην αφήγησή της και μία σαφή πολιτικοκοινωνική πινελιά. Διαφοροποιώντας το σταθερό καμβά της μιλά για την κρίση αλλά και για όλα όσα οδήγησαν σε αυτήν. «Ένιωθα μέσα μου οργή, θυμό. Ήθελα από πολύ καιρό να κάνω κάτι γι’ αυτό», λέει στη «Μ».

Έτσι η πένα της την οδήγησε σε μία «φωτογραφία της σύγχρονης εποχής», όπως χαρακτηρίζει το μυθιστόρημά της. Έγραψε για την ψυχολογία και τη σκέψη του σημερινού ανθρώπου, για τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει. Μέσα από την ιστορία του κεντρικού ήρωά της διατρέχει την ιστορία ολόκληρης της σύγχρονης Ελλάδας πάνω στο χάρτη της ψεύτικης ευμάρειας, της κοινωνικής υποκρισίας, της κερδοσκοπίας, των χαμένων αξιών και συνειδήσεων, της απελπισίας αλλά παράλληλα και της μοιρασιάς, της πίστης και του αγώνα.
Χαρακτηριστικό είναι πως η συγγραφέας σκιαγραφεί όλα τα παθήματα της σύγχρονης κοινωνίας μέσα από τα μάτια ενός νέου, που εκτοξεύει σκληρή κριτική προς την παλιά γενιά, αποδίδοντάς της ευθύνες για όλα αυτά τα δεινά. «Μόνον ένας νέος θα μπορούσε να τα πει καλύτερα, γιατί έχει ενθουσιασμό, αλλά βλέπει και τα όνειρά του να καταρρέουν. Άλλωστε αυτή η κρίση πλήττει πρώτα τους νέους», επισημαίνει.

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΨΥΧΗΣ

Ο τίτλος του βιβλίου ίσως και να είναι μία έμμεση προτροπή-λύση για την υπέρβαση των δυσκολιών, αφού μάλιστα οι συγκεκριμένοι ήρωες της Παπαδάκη βρίσκονται σε μία στροφή της ζωής τους. «Όλοι αλλάζουν εκεί μέσα. Πρέπει να ξεβολευφτούμε κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο», λέει με βεβαιότητα.

Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα, που κατ’ εκείνη μπορούμε να κάνουμε σε μία τόσο δύσκολη συνθήκη. «Πρέπει να δούμε το διπλανό μας. Να υπερβούμε τον εγωκεντρισμό μας και να κοιτάξουμε πιο πάνω».

Στην επικέντρωση του ανθρώπου στον εαυτό του έγκειται κατά τη συγγραφέα και η «μικρή» ατομική ευθύνη για την κρίση, καθώς υπαίτια γι’ αυτή είναι κυρίως η εξουσία. «Όλα αυτά τα χρόνια ένα ολόκληρο σύστημα δούλευε υπέρ του καταναλωτισμού. Δεν είναι εύκολο να αρνηθείς το καλύτερο, όταν σου το προσφέρουν. Καμιά φορά υπερβάλλεις και ξεφεύγεις κι αυτό είναι μέσα στα ανθρώπινα. Γι’ αυτό θυμώνω, όταν λένε πως φταίει ο λαός. Γιατί άλλοι έβαλαν το λαό σε ένα τέτοιο λούκι».

Ωστόσο δηλώνει αισιόδοξη για την έκβαση αυτής της κατάστασης, πράγμα που αναδεικνύεται και μέσα από το βιβλίο της. «Αυτήν την αίσθηση ήθελα να δώσω και στον αναγνώστη: ότι δεν πρέπει να πέσουμε στα πατώματα. Η αλλαγή θα γίνει έξω αλλά και μέσα μας, όταν πια θα κατασταλάξουμε σε κάποιες αξίες, όταν καταλάβουμε ότι μόνο με αυτές μπορούμε να πορευτούμε και όχι με το life style. Ο Έλληνας έχει μέσα του φλόγα και πολλές δυνάμεις», τονίζει.

Άλλωστε επιθυμία της ίδιας είναι να αισθάνεται πάντα δίπλα στον αναγνώστη. «Θέλω να κάνουμε καλή συντροφιά αλλά παράλληλα και ένα ταξιδάκι ψυχής, ώστε να περάσουμε καλά», καταλήγει.

Μακεδονία, 28/2/2013