Αυτοκτονία

Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται το ζήτημα της αυτοκτονίας, τόσο της υποβοηθούμενης όσο και της μη-υποβοηθούμενης, μέσω της εξέτασης των ιδεών δυο σπουδαίων στοχαστών, του I. Kant και του Α. Schopenhauer. Και οι δύο φιλόσοφοι την καταδικάζουν, αν και ο καθένας με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο. Ο Kant ως μια ηθικά εσφαλμένη πράξη, η οποία αντιβαίνει στο καθήκον αυτοσυντήρησης που έχει το άτομο απέναντι στον εαυτό του, καθώς και στην υποχρέωσή του να αντιμετωπίζει την έλλογη φύση με σεβασμό. Ο Schopenhauer ως μια εγωιστική, μάταιη και ανόητη πράξη, η οποία δεν αποτελεί αληθινή λύση στο πρόβλημα του πόνου και της δυστυχίας.

Προχωρώντας πέρα από τις θέσεις του Kant και του Schopenhauer, θα περάσουμε επιπλέον σε σύγχρονες φιλοσοφικές συζητήσεις. Θα δούμε τους καντιανούς φιλοσόφους να συγκρούονται μεταξύ τους αναφορικά με το αν ή όχι μπορεί να υφίσταται δικαίωμα - ή και καθήκον - αυτοκτονίας. Θα αναρωτηθούμε αν η πράξη αυτή είναι απαραίτητα μάταιη και ανόητη, ιδιαίτερα για τους ασθενείς που πονούν και υποφέρουν. Θα οδηγηθούμε στη συνειδητοποίηση ότι η αξία της έλλογης φύσης μάς προστάζει να διατηρούμε τη ζωή μας, ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Από την άλλη, θα αποδεχτούμε το γεγονός πως ο ανθρώπινος πόνος γίνεται ενίοτε τόσο δυσβάσταχτος που δικαιολογημένα καταφεύγουμε στον θάνατο για να λυτρωθούμε. Με τη βοήθεια του Kant και του Schopenhauer, θα καταφέρουμε εν τέλει να δούμε το φιλοσοφικό ζήτημα της αυτοκτονίας πληρέστερα και σφαιρικότερα και να κατανοήσουμε την αμφιταλάντευσή μας μεταξύ της καταδίκης και της δικαιολόγησής της.