Νικηταράς. Ήρως και ύβρις

Το χρονικό ενός ήρωα, του Νικήτα Σταματελόπουλου, γνωστότερου ως «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος», ο οποίος ήταν οπλαρχηγός και ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Από την παιδική του ηλικία έως τον θάνατό του, έδρασε και πρωτοστάτησε σε μάχες όπου και διακρίθηκε, (Δερβενάκια, Βαλτέτσι, Δολιανά και Βέρβενα, Τριπολιτσά, Αράχοβα, Αγιονόρι, Μεχμέταγα και πολλές άλλες). Τα δρώμενα της ζωής του, όπως εξελίχθηκαν και μετά την απελευθέρωση της Πατρίδας: την παρασημοφόρησή του και τους τίτλους που του απονεμήθηκαν, την ανιδιοτέλειά του στην προσφορά υλικών αγαθών για την ενίσχυση του αγώνα, την κατάσχεση της περιουσίας του και την άρνηση του Ελληνικού Κράτους για βοήθεια. Την άδικη κατηγορία εναντίον του για δήθεν συνωμοσία κατά του βασιλιά Όθωνα από κάποιους ξενοκράτες και ξενόδουλους, την φυλάκισή του στις φυλακές του Παλαμηδίου και της Αίγινας με τα βασανιστήρια που υπέστη, παρά την εν τέλει αθώωσή του, έως την εξασθένιση της υγείας του που είχε σαν αποτέλεσμα να αρρωστήσει από διαβήτη και να τυφλωθεί, καθώς και τον θάνατο της κόρης του, που πέθανε στα χέρια του πατέρα της, αφού πρώτα είχε χάσει τα λογικά της από τη στεναχώρια της.

Ακολουθεί ο πλήρης εξευτελισμός του ήρωα και η στέρηση σύνταξης με συνέπεια την επαιτεία. Το ενδιαφέρον Ρώσου πρέσβη γίνεται η αιτία να δικαιωθεί εν μέρει από το ελλαδικό κράτος έστω και με καθυστέρηση και εκτός των τίτλων που του απένειμε, του εξασφάλισε μία μικρή σύνταξη και οικία στον Πειραιά όπου διαδραματίζεται το τέλος της ζωής του στα χέρια της πολυαγαπημένης του συζύγου.