0
Your Καλαθι
The implementation of the ESPOO Convention. A Hellenic approach
Έκπτωση
15%
15%
Περιγραφή
Η εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία της σύγχρονης περιβαλλοντικής πολιτικής. Τόσο η διεθνής και κοινοτική, όσο και οι περισσότερες εθνικές νομοθεσίες για την προστασία του περιβάλλοντος περιλαμβάνουν σχετικούς κανόνες και διαδικασίες. Η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων έργων και δραστηριοτήτων κρίνεται ως απαραίτητη κυρίως για τη συνεπή εφαρμογή της αρχής της πρόληψης.
Η Σύμβαση του Espoo για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ) σε διασυνοριακά πλαίσια στοχεύει στην εφαρμογή των κανόνων και διαδικασιών της ΕΠΕ και σε εκείνες τις περιπτώσεις, όπου έργα ή δραστηριότητες σε μία χώρα μέρος της Σύμβασης ενδέχεται να επιφέρουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον ενός άλλου (συνήθως, αλλά όχι αναγκαστικά, γειτονικού) κράτους μέρους.
Με την αποτελεσματική εφαρμογή της σημαντικής αυτής διεθνούς Σύμβασης, η οποία έχει περιφερειακή εμβέλεια, ασχολείται το παρόν έργο. Κυρίως εξετάζονται οι προϋποθέσεις για την πιστή εφαρμογή της Σύμβασης στις διακρατικές περιβαλλοντικές σχέσεις της Ελλάδας με τα γειτονικά της -καταρχήν- κράτη μέρη. Ειδική αναφορά γίνεται στην περίπτωση των Ελληνο-βουλγαρικών διασυνοριακών περιβαλλοντικών σχέσεων.
Στην προβληματική μας εισάγει ο καθηγητής Γ. Παπαδημητρίου, που προλογίζει το έργο. Οι συνεισφορές στον τόμο εξετάζουν και τα τρία επίπεδα νομικής ρύθμισης που επιδρούν στην εφαρμογή της Σύμβασης Espoo. Έτσι, οι Π. Πατρώνος και Β. Ρουμελιώτου αναλύουν ενπρώτοις το πλαίσιο του διεθνούς δικαίου περιβάλλοντος, εντός του οποίου αναπτύσσει τη λειτουργία της η Σύμβαση. Στη συνέχεια, ο Γ. Καριψιάδης εξετάζει το πλαίσιο του κοινοτικού δικαίου, και κυρίως τις σχετικές οδηγίες που ρυθμίζουν τα ζητήματα της ΕΠΕ. Κατόπιν, οι Μ. Φλώρου και Σ. Πουλή παρουσιάζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εθνικού νομικού μας συστήματος για την ΕΠΕ, καθώς και τη διοικητική πρακτική που ακολουθείται στις σχετικές περιπτώσεις. Στη βάση της ανάλυσης των τριών αυτών νομικών συστημάτων παρουσιάζονται, τέλος, ορισμένα συμπεράσματα και διατυπώνονται προτάσεις για το πώς μπορεί να προωθηθεί η εφαρμογή της Σύμβασης Espoo με αποτελεσματικό και περιβαλλοντικά ωφέλιμο τρόπο.
Ο τόμος περιλαμβάνει επίσης Παράρτημα με πληροφορίες για την κατάσταση του περιβάλλοντος στην Ελληνο-βουλγαρική -ευρύτερη- συνοριακή ζώνη καθώς και με το κείμενο της Σύμβασης.
Το παρόν έργο συνιστά αφενός μία συμβολή στην επιστημονική έρευνα για το δίκαιο της προστασίας του περιβάλλοντος και αφετέρου ένα πρακτικό εγχειρίδιο για την εφαρμογή ενός από τα σημαντικότερα εργαλεία του. Στον τόμο μπορούν επομένως να προστρέχουν τόσο τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και τα στελέχη της Διοίκησης, αλλά και οι περιβαλλοντικά ευαίσθητοι πολίτες που δραστηριοποιούνται σε ζητήματα περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης.
Η Σύμβαση του Espoo για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ) σε διασυνοριακά πλαίσια στοχεύει στην εφαρμογή των κανόνων και διαδικασιών της ΕΠΕ και σε εκείνες τις περιπτώσεις, όπου έργα ή δραστηριότητες σε μία χώρα μέρος της Σύμβασης ενδέχεται να επιφέρουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον ενός άλλου (συνήθως, αλλά όχι αναγκαστικά, γειτονικού) κράτους μέρους.
Με την αποτελεσματική εφαρμογή της σημαντικής αυτής διεθνούς Σύμβασης, η οποία έχει περιφερειακή εμβέλεια, ασχολείται το παρόν έργο. Κυρίως εξετάζονται οι προϋποθέσεις για την πιστή εφαρμογή της Σύμβασης στις διακρατικές περιβαλλοντικές σχέσεις της Ελλάδας με τα γειτονικά της -καταρχήν- κράτη μέρη. Ειδική αναφορά γίνεται στην περίπτωση των Ελληνο-βουλγαρικών διασυνοριακών περιβαλλοντικών σχέσεων.
Στην προβληματική μας εισάγει ο καθηγητής Γ. Παπαδημητρίου, που προλογίζει το έργο. Οι συνεισφορές στον τόμο εξετάζουν και τα τρία επίπεδα νομικής ρύθμισης που επιδρούν στην εφαρμογή της Σύμβασης Espoo. Έτσι, οι Π. Πατρώνος και Β. Ρουμελιώτου αναλύουν ενπρώτοις το πλαίσιο του διεθνούς δικαίου περιβάλλοντος, εντός του οποίου αναπτύσσει τη λειτουργία της η Σύμβαση. Στη συνέχεια, ο Γ. Καριψιάδης εξετάζει το πλαίσιο του κοινοτικού δικαίου, και κυρίως τις σχετικές οδηγίες που ρυθμίζουν τα ζητήματα της ΕΠΕ. Κατόπιν, οι Μ. Φλώρου και Σ. Πουλή παρουσιάζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εθνικού νομικού μας συστήματος για την ΕΠΕ, καθώς και τη διοικητική πρακτική που ακολουθείται στις σχετικές περιπτώσεις. Στη βάση της ανάλυσης των τριών αυτών νομικών συστημάτων παρουσιάζονται, τέλος, ορισμένα συμπεράσματα και διατυπώνονται προτάσεις για το πώς μπορεί να προωθηθεί η εφαρμογή της Σύμβασης Espoo με αποτελεσματικό και περιβαλλοντικά ωφέλιμο τρόπο.
Ο τόμος περιλαμβάνει επίσης Παράρτημα με πληροφορίες για την κατάσταση του περιβάλλοντος στην Ελληνο-βουλγαρική -ευρύτερη- συνοριακή ζώνη καθώς και με το κείμενο της Σύμβασης.
Το παρόν έργο συνιστά αφενός μία συμβολή στην επιστημονική έρευνα για το δίκαιο της προστασίας του περιβάλλοντος και αφετέρου ένα πρακτικό εγχειρίδιο για την εφαρμογή ενός από τα σημαντικότερα εργαλεία του. Στον τόμο μπορούν επομένως να προστρέχουν τόσο τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και τα στελέχη της Διοίκησης, αλλά και οι περιβαλλοντικά ευαίσθητοι πολίτες που δραστηριοποιούνται σε ζητήματα περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
