Μεταμοντέρνα αδιέξοδα

Στόχος του μεταμοντέρνου λόγου δεν είναι η χειραφέτηση των υποκειμένων από τα «δεσμά» της ορθολογικής νεωτερικότητας, αλλά η καταστροφή της συλλογικότητας, της κοινής γλώσσας των ανθρώπων που θα τους έδινε τη δυνατότητα να λύσουν τα προβλήματά τους μέσω της επικοινωνίας και όχι με τη βία.
Η εξάπλωση της βίας ως μέσο «επίλυσης» των διαφορών στην εποχή μας χρησιμοποιείται τεχνηέντως από τους θιασώτες του μεταμοντερνισμού για να στηρίξουν τις σαθρές αλλά και ουδόλως ακίνδυνες αντιλήψεις τους περί της δήθεν ανικανότητας των μαζών να επικοινωνήσουν «λογικά» μεταξύ τους, προκειμένου να γεφυρώσουν τις πραγματικές ή και φαντασιακές τους διαφορές. Καθώς ο μεταμοντερνισμός προωθεί την έκπτωση του πολιτικού, υπονομεύει την επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, ενισχύει την αποσπασματικότητα στην πρόσληψη του εξωτερικού κόσμου και εμποδίζει έτσι τη συγκρότηση συλλογικής συνείδησης.
Διασπώντας την ενότητα των νοημάτων, οδηγεί στον κατακερματισμό της κοινωνικής πραγματικότητας, αναδεικνύοντας τη μερικότητα και συνακόλουθα τη δυσπιστία στο καθολικό σε βασική αρχή κοινωνικής οργάνωσης.