Δεν αγαπάς δυο φορές τα ίδια πράγματα

«Αν με ρωτούσαν θα έλεγα πως προτιμούσα να γεννηθώ την Πρωτοχρονιά του 2001, όχι τόσο από προκατάληψη ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον όσο κυρίως για λόγους συμμετρίας. Από μια άποψη ωστόσο στάθηκα τυχερός. Ήρθα στον κόσμο 61 χρόνια και 69 μέρες νωρίτερα, το βράδυ, μιας μελαγχολικής Κυριακής. Έτσι είδα όλες τις μεγάλες αυτοκρατορίες του 20ου αιώνα να καταρρέουν: Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Αμερική και Ρωσία (οι δυο τελευταίες δεν καταρρεύσανε ακόμη, αλλά έχουνε μπει κιόλας στο μονόδρομο). Ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος ούτε για την παγκόσμια τάξη ούτε για την παγκόσμια ελευθερία ούτε για τον παγκόσμιο σοσιαλισμό! Γενικά ζούμε στο βυθό μιας κρίσης. Αν γράφω σήμερα αυτό το οφείλω στον πετροπόλεμο, στο κατηχητικό και στα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Το πρώτο μου έμαθε να είμαι άνθρωπος της δράσης, το δεύτερο με εισήγαγε στον κόσμο των ιδεών και της ιδεολογίας και το τρίτο στην αξία των παραμυθιών. Έφηβος πια αντικατάστησα τα δύο πρώτα με την Αριστερά και το τρίτο με βιβλία χωρίς εικόνες. Όμως είμαι περίεργος και τώρα ακόμη να μάθω τι θα μπορούσε να ήταν «εικονογραφημένοι» ο Μπρεχτ, ο Μπόρχες και ο Ντοστογιέφσκη Παρ’ όλα αυτά δεν έγινα ούτε αναρχικός ούτε κυνικός. Με συγκινούν ακόμη οι ιδανικές σχέσεις των πραγμάτων και η φρίκη τους». Μια συλλογή διηγημάτων γραμμένη με το πάθος της εμπειρίας, το απέριττο της φαντασίας και την ποιητικότητα του λόγου. Ο Θάνος Παπαδόπουλος καταθέτει σκέψεις, συναισθήματα, απαντήσεις και ερωτήματα.