Χρυσάνθη

Μπορεί στην Αμερική και στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, πολλά χρόνια πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, οι γυναίκες να είχαν ορθώσει το ανάστημά τους και να διεκδικούσαν τα ανθρώπινα και κοινωνικά τους δικαιώματα, αλλά τα χωριά της Κύπρου έμεναν δεμένα στον πατρογονικό και πατριαρχικό τρόπο ζωής. Δικαιώματα δεν υπήρχαν για τις γυναίκες. Αναγκασμένες να εκτελούν τις διαταγές των αντρών, πατεράδων ή συζύγων, δεν σήκωναν κεφάλι από τα καθήκοντά τους. Και δεν ήταν λίγα. Η αγροτική, γεωργική και κτηνοτροφική, κοινωνία δεν άφηνε περιθώρια πρωτοβουλιών, ούτε καν στην επιλογή του συντρόφου. Κι αυτό αντρική δουλειά ήταν. Ο πατέρας όριζε -ανάλογα με τα συμφέροντά του- τον γαμπρό για τη θυγατέρα του.

Η Χρυσάνθη, αλλιώτικη και φύσει ανεξάρτητη, δεν υποτάσσεται στα κακεντρεχή σχόλια του χωριού. Διαλέγει η ίδια τον άντρα της ζωής της και συμπεριφέρεται ως ελεύθερος άνθρωπος με τη σύμφωνη γνώμη του άντρα της. Πόσο όμως μπορεί να αντέξει στη δυστυχία που θα ακολουθήσει την ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της; Ο κλοιός γύρω της στενεύει ασφυκτικά και, μην μπορώντας να διορθώσει τα στραβά της νοοτροπίας της εποχής της, υποτάσσεται αναγκαστικά στη μοίρα της, που της επιφυλάσσει πολλά δεινά.