Ποίηση και ζεϊμπέκικος, χαρμολύπη

Γεννήθηκα στην Παρδαλίτσα Λάκας Σουλίον το έτος 1953, όπου και έζησα έως τα δώδεκά μου χρόνια, κατόπιν Γιάννενα ένα χρόνο, και μετά Αθήνα έως τα δεκαεννιά μου, κατόπιν Γερμανία-Γαλλία κατά βάση, και επιστροφή στην Αθήνα στα τριανταένα μου (...) Με τη μουσική φαίνεται από πολύ μικρός να αρματώνομαι με αυτοσχέδια μουσικά όργανα, όπως και να κάνω παρατηρήσεις σε ζυγιά οργανοπαιχτών, πως τάχα δεν μου χτύπησαν καλά τον σκοπό για να χορέφω... Κατόπιν στην Αθήνα κιθάρα-μπουζούκι, Ελληνικό ωδείο στη μέση, στη Γερμανία mousikhohschoule στη μέση, Γαλλία μουσικολογία στη μέση, όλα στη μέση... Ως που το κατάλαβα και ο ίδιος πως δεν θέλω ή δεν μπορώ τίποτα να τελειώσω. Μόνο ν’ αρχίζω! Εργάστηκα από τα 12 χρόνια και μόνος μου συντηρήθηκα έως και σήμερα. Με τη δισκογραφία αρχίζω στη Γαλλία ocora-radiofrans, ως «rebetiko tsardi» (1985), «Το παλιό μας σπίτι» (1986). «Άρχοντες» (Β. Κορακάκη, 1987). Εκεί αρχίζω και αντιλαμβάνομαι πώς παίζει το θέμα με τη δισκογραφία... Διακοπή δισκογραφίας, έως το 2004, όπου μου δόθηκε πλέον η ελευθερία να δημιουργήσω, αφού είχα μαζί μου και τον Γιώργο Παπαδάκη! (Μία ανέκδοτη μουσική δουλειά μου είναι πάνω στα Ελληνικά παραμύθια, 1998-1999). Εκδόθηκε όμως σε ζωντανή περίπου ηχογράφηση το 2003 με τίτλο «παρα-μύθοι», από την εταιρεία «καθρέφτης». Το 2005 συναντάω τον στιχουργό και Άνθρωπο, Ηλία Κατσούλη και δισκογραφούμε το CD «Το μυαλό μου ξενιτιά». Το 2013 ηχογραφώ το «Έξω από την παράγκα», με τραγούδια που κατά βάση υπηρετούσαν τη μουσική του Θεατρικού έργου που αφορούσε τον Καραγκιόζη, και όχι μόνο! Τώρα ετοιμάζω νέο CD με τίτλο «Απόδραση». Τι άλλο να πούμε αδερφέ μου, και το συρτάρι του μυαλού μας έχει κι άλλα να πει, μα ξέρει πως οι Άνθρωποι είναι φοβιτσιάρηδες. Δεν αντέχουν την Αλήθεια τους.