Το παρόν, ως ανάμνηση

Μια ποιητική συλλογή πρέπει να έχει και πρωτοτυπία. Το στοιχείο αυτό το έχει σε επάρκεια η νέα ποιητική συλλογή του γιατρού-ποιητή Γιάννη Παπαγαρυφάλλου. Η προσωπική χροιά, το σύγχρονο ήθος, οι βιωματικές του εμπειρίες κάνουν την ποιητική συλλογή κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο όπου "εμπιστεύεται" κανείς τις μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά του. Η ποικιλία των θεμάτων την κάνει επίσης ελκυστική και ενδιαφέρου- σα, καθώς αυτή δείχνει το εύρος των γνώσεων και των εμπειριών του πανεπιστημιακού δασκάλου και ποιητή. Σ' αυτό βοήθησε η ιατρική του ιδιότητα γιατί του έδωσε την "προίκα", δηλαδή πλήθος βιωμάτων και ιδιαίτερα κοινωνικών. Η ιατρική επιστήμη είναι ανθρωποκεντρική και βοηθάει το ποιητικό ταλέντο να αποκτήσει κοινωνική εμπειρία και φιλοσοφική διάθεση, απαραίτητα για έναν γιατρό και ποιητή.
Εκείνο που διαπιστώνεις διαβάζοντας τα ποιήματα με την ποικιλία των θεμάτων, επίκαιρων και μη, είναι η δύναμη που βγαίνει μέσα από την ψυχή του ποιητή που μπορεί να μετουσιώνει τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του σε όμορφους στίχους.
Η ποίηση ως συμπέρασμα, αν δεν έχει από πίσω τα συστατικά της φιλοσοφίας και των βιωμάτων είναι άψυχη όσο άψογη κι αν είναι γλωσσικά και τεχνικά.
Θέλω να σταθώ στο ποίημα "Ο ταξιδευτής της πολυθρόνας". Όταν δεν ταξιδεύεις, για να έχεις την ευκολία των εικόνων και των ερεθισμάτων, μπορείς να γίνεις ταξιδευτής της πολυθρόνας κατά τον ποιητή. Να σε βρει η έμπνευση, εκεί, την ώρα που ο νους σου ελεύθερος ταξιδεύει. Φθάνει να είσαι ποιητής με όλη τη σημασία της λέξεως, όπως ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου...

Από τον πρόλογο της κυρίας Άννα Τσιλιγκίρογλου-Φαχαντίδου
Ιατρού-συγγραφέως
Ομ. καθηγήτριας ΑΠΘ Προέδρου της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος