Ο κύριος Έξαλλος

- Ξέρεις που θα πάω τώρα;
- Όχι, του απαντούσα, αφού κατόπιν δικής του εντολής προς τις στριμμένες της γραμματείας, δεν ξέραμε που πάει. Έτσι κι αλλιώς μας έδειχνε ότι δεν μας εμπιστευόταν και ότι δεν μας ξεχώριζε - τουλάχιστον τους πιο πολλούς, από τους υπόλοιπους υπαλλήλους της ΓΓΣΕ που τόσο έβριζε.
- Δεν ξέρεις ε; μου έλεγε χαιρέκακα και αγριεύοντας συνέχιζε:
- Δεν ξέρεις φυσικά και ότι εκεί που πάω μιλάω και ότι χρειάζομαι τον λόγο μου. Κάτι να πω. Αλλά εσένα σε ενδιαφέρει; Δεν σε ενδιαφέρει;
Στα μάτια του έβλεπα ένα παροξυσμό, μια παράφορη παράνοια που ήξερα πως αν προκαλούσα απαντώντας λόγου χάριν:
- Όχι, παλιομαλάκα μου, δεν ξέρω που πας και ούτε τι θα πεις εκεί που πας, γιατί αν ήξερα θα ήμουνα εγώ ο υποδιοικητής της ΓΓΣΕ και όχι εσύ. [...]

Από το βιβλίο σελ. 74