Εκκλησιαστική περιουσία

Με τον όρο εκκλησιαστική περιουσία νοείται στο παρόν έργο η εν γένει ακίνητη περιουσία –αστικού, αγροτικού, δασoλιβαδικού χαρακτήρα– που ανήκει στα επιμέρους εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ (Μονές, Ναούς, Μητροπόλεις, Ησυχαστήρια, Προσκυνήματα), τα οποία συναρθρώνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία στην ελληνική επικράτεια. Το γεγονός ότι ο αριθμός τους υπερβαίνει κατά προσέγγιση τις δέκα χιλιάδες εξηγεί και την ιδιότητα του εκκλησιαστικού οργανισμού ως του τρίτου μεγαλύτερου φορέα εμπράγματων δικαιωμάτων, μετά το Δημόσιο και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Τα εξόχως σύνθετα νομικά προβλήματα που γεννώνται από τη διοίκηση και διαχείριση μίας ακίνητης περιουσίας αυτού του μεγέθους, σε συνδυασμό με το δαιδαλώδες και ενίοτε απαρχαιωμένο θεσμικό καθεστώς που την διέπει, δικαιολογεί τον εμφανιζόμενο μεγάλο αριθμό δικαστικών διενέξεων ενώπιον των δικαστηρίων όλης της χώρας και τη συνακόλουθη παραγωγή μίας πλούσιας και πολύχυμης νομολογίας.
Στο παρόντα τόμο συγκεντρώσαμε τις σημαντικότερες μελέτες, γνωμοδοτήσεις και σχόλιά μας σε δικαστικές αποφάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας σε νομικά περιοδικά ιδίως κατά την παρελθούσα δεκαετία, με τη σκέψη ότι θα βοηθήσουν όσους ασχολούνται με τη διοίκηση, διαχείριση και προστασία της εκκλησιαστικής περιουσίας.