40 χρόνια θέατρο Στοά

(...) Η "Στοά" είναι ένα θέατρο που κατάφερε να επιβιώσει επί σαράντα χρόνια συνεχούς παρουσίας, χωρίς να διαθέτει γνωριμίες, χωρίς να λιβανίσει κανέναν, να χαριστεί σε κανέναν, να "μπει" ποτέ μέσα στα πράγματα και τις καταστάσεις, διαθέτοντας τις πιο άθλιες δημόσιες σχέσεις και τα πιο άθλια οικονομικά. Χωρίς διασυνδέσεις και "ειδικές" παρέες, μακριά από τα στέκια που κλείνονται οι "δουλειές" και κυρίως χωρίς προστάτες, ομοτράπεζους ή ομόκλινους, εκδοτικούς, τηλεοπτικούς, οικονομικούς, πανεπιστημιακούς, δημοσιογραφικούς και κομματικούς. Κυρίως αυτούς τους τελευταίους, που ξέρουν να σε κολακεύουν πονηρά προκειμένου να σε κάνουν μέλος του κόμματος για να έχουν στη στάνη και διάσημα πρόβατα. Η πορεία της "Στοάς" διαψεύδει όλους εκείνους που δικαιολογούνται πως είναι ματαιοπονία ο αγώνας όταν δεν διαθέτει όλα τα παραπάνω. Η "Στοά" δεν πίστεψε ποτέ ότι ο αγώνας είναι μάταιος. Και αν είναι κάτι που θα αφήσει πίσω της κληρονομιά ας είναι το πείσμα, η εμμονή, ο καθαρός στόχος, ο σεβασμός στο κοινό, αλλά κυρίως η εντιμότητα των μέσων. Αυτό το βιβλίο γράφεται για να παρηγορηθούν όλοι όσοι θέλουν να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν και δεν διαθέτουν τα "απαραίτητα μέσα". Και να μην πει κανείς ότι τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο χώρος ήταν ανέκαθεν ανθρωποφαγικός. Οι εποχές διαφέρουν μόνο στα ονόματα και τις χρονολογίες. Όλα τα άλλα παραμένουν τα ίδια. Η αληθινή Τέχνη θα είναι πάντα σε διωγμό, φανερό ή καλυμμένο. Η Τέχνη που θα προβάλλεται θα είναι αυτή που συμφέρει το σύστημα: ή θα απευθύνεται στους πολύ λίγους, τους χορτάτους και τακτοποιημένους ή στους πάρα πολλούς, τους εξαντλημένους. Το αληθινό έργο Τέχνης απευθύνεται σε όλους και ο Καλλιτέχνης επιθυμεί να μικρύνει τις αποστάσεις και να λειάνει τις διαφορές. (....)