Πυρετός

Το κείμενο λέει πολύ σημαντικά πράγματα. Θεματογραφία και ύφος λαγαρά. Η γλώσσα κυριαρχική. Ο διάλογος γερός, με κίνηση και δραματικότητα. Ο λόγος ελλειπτικός, εκφράζεται μες από σιωπές και τα διαστήματα ανάμεσά τους. Τα πρόσωπα σαν σε όνειρο δρουν και κινούνται σε δύσκολες απωθήσεις, συγκρούσεις, κρυφές αντιδράσεις. Ο άνθρωπος αναγκάζεται να σταματήσει και να αποπειραθεί να δει το παρελθόν του, σε μια διαδικασία αυτοεξέτασης. Όταν το καταφέρει, τότε κουβαλάει πολύ γεμάτες αποσκευές. Το ξέρει όποιο άτομο έχει ζήσει πολλά αισθήματα. Μόνο η γνησιότητα των συναισθημάτων (έστω κι αρνητικών) δίνει δικαίωση. Τα μεγάλα πράγματα (λ.χ. ο θάνατος του φίλου, η άμβλωση) δεν μειώνονται στην προοπτική του χρόνου. Οι μνήμες μένουν σκαλιστές. Στιγμές έξω από τον εαυτό (με αφοσίωση σε μια ψυχή ή μια ιδέα) όπου τα πρόσωπα ωθούνται ψυχόρμητα σε έντονες εκδηλώσεις ζήλειας και παραλόγου, προσδοκιών και κατερήμωσης. Ο έρωτας μειώνεται σε σαρκικές πράξεις. Το «πάθος» κι ο γυναικείος ερωτισμός εκδηλώνονται μέσα από το σεξ, ως προσωπική επιβεβαίωση και ως συγκλονιστική εμπειρία. Η γυναίκα φέρνει μια τεράστια κληρονομιά αντίληψης περί αμαρτίας όπου το σεξ της είναι μια μορφή πάλης. Ο ερωτισμός αυτών των γυναικών με τις αποτυχημένες επιλογές (κάτι στον χαρακτήρα τους που προοιονίζεται τα μετέπειτα), που χρειάζονται σιγουριά κι ευφορία, εκδηλώνεται χυδαία. Η γυναίκα έπεσε στην παγίδα, παρασύρεται σε μια συμπεριφορά μόνο σεξουαλική. Σημασία έχει η ψυχική διαδικασία: τα αισθήματα που φέρνουν την προσέγγιση και την επικοινωνία, ώστε ο άνθρωπος να βγει από την ερημιά του.