Αμφίδημος ή Ο αέναος κύκλος

Ο τρόπος συνένωσης των ατόμων πρώτα σε ομάδες, μετά σε φυλές, έπειτα σε πόλεις και αργότερα σε κράτη παρουσίασε και τις ανάλογες μορφές διοίκησης. Επειδή υπήρξε συχνά ανόμοια εξέλιξη στα διάφορα εδάφη, παρουσιάστηκαν και αποκλίσεις από τη βασική μορφή. Επειδή υπήρξε συχνά ανόμοια εξέλιξη στα διάφορα εδάφη, παρουσιάστηκαν και αποκλίσεις από τη βασική μορφή. Η πολιτική δομή συχνά, ιδιαίτερα μετά τον 19ο αιώνα, επιδιώχθηκε να ταξινομηθεί σύμφωνα με την κοινωνική εξέλιξη και από ορισμένους ως απαύγασμα της οικονομικής συγκρότησης και των μεθόδων παραγωγής.
Στους Νέους Χρόνους το οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός, και το πολιτικό, ο κοινοβουλευτισμός, ανεπτύχθησαν σχεδόν ταυτόχρονα και ιδεολογικά υποστηρίχθηκαν από τον φιλελευθερισμό. Η αδυναμία του τελευταίου να δώσει λύση σε ουσιώδη δομικά στοιχεία, όπως υπερβολική ανισότητα, ανεργία, έλλειψη πρόνοιας έφερε στο προσκήνιο εναλλακτικές θέσεις (από τον σοσιαλισμό μέχρι τον κρατικό καπιταλισμό).
Στον «Αμφίδημο ή Ο αέναος κύκλος» παρουσιάζεται η ιστορία γύρω από την ώθηση ενός αρχαιολόγου στην πολιτική. Η στροφή αυτή πραγματοποιείται εξαιτίας των πολιτικών αντιπαραθέσεων. Ωστόσο, το πολιτικό στοιχείο επιβαρύνεται από το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Παρά την εξέλιξη μιας περιοχής, η οποία γνώρισε όλα τα τρέχοντα συστήματα διοίκησης, τουλάχιστον της τελευταίας εκατονταετίας, παραμένει η πρόσδεση των προσώπων του έργου με το παρελθόν, αποδεικνύοντας ότι η ιδεολογία, οι πολιτικές θέσεις και κυρίως οι κοινωνικές αντιλήψεις αποτελούν ένα δύστηκτο μέταλλο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διατάραξη των οικογενειακών σχέσεων. Οι ήρωες του έργου παρά το ότι σκέφτονται το μέλλον, φαίνεται να προσδιορίζονται στην προσωπική τους ζωή από τα δεσμά του παρελθόντος, τα οποία δείχνουν ότι δύσκολα μπορούν να τα υπερβούν αφού τους καθορίζουν τους στόχους. Επιπλέον ο ήρωας έρχεται σε δίλημμα για το εάν αξίζει η πολιτική δράση και γενικότερα ο κόσμος της πολιτικής αφού πρέπει να θυσιάσει μέρος της προσωπικότητάς του