Αρχική/Λογοτεχνία/Ελληνική πεζογραφία/ΓΚΙΑΚ

ΓΚΙΑΚ

8 κριτικές Γράψτε μια κριτική

Κωδικός: 432832

Συγγραφέας: Παπαμάρκος, Δημοσθένης

Εκδόσεις: Αντίποδες

Σελίδες:128

Ημερομηνία Έκδοσης:01/12/2015

ISBN:9786188164642

Θέμα:Ελληνική πεζογραφία

Εξαντλημένο από τον Εκδοτικό Οίκο

Προσθήκη στη Βιβλιοθήκη

Περιγραφή

Οι ήρωες των διηγημάτων του Γκιακ, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν. Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που
σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.

O Δημοσθένης Παπαμάρκος, με τα οκτώ διηγήματα και την παραλογή αυτής της υποβλητικής συλλογής, αξιοποιεί τη λογοτεχνική δύναμη της προφορικότητας και της παράδοσης, για να οικοδομήσει μια μοντέρνα σύνθεση. Τα διηγήματα του Γκιακ συγκροτούν προοδευτικά μια ενιαία εικόνα, σαν θραύσματα ενός μυθιστορήματος που φωτίζει λοξά μια καθοριστική στιγμή της ελληνικής ιστορίας.

Κριτικές

ΧΡΗΣΤΟΣ

01/08/2020, 10:12

Συμπαθητικό, μερικές ιστορίες είναι ενδιαφερουσες, άλλες κουράζουν

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΤΣΑΣ

10/06/2020, 11:08

Πολύ καλό

Eleni Booklover

18/02/2020, 15:55

Και τι δεν θα έδινα να άκουγα τον Δημοσθένη από κοντά να αφηγείται μια ιστορία από κοντά! Και τελικά πόσα όμορφα πράγματα μπορούν να γραφτούν μέσα σε λίγες σελίδες! Ευχαριστούμε Πολύ. Eleni Booklover

Platon Manias

11/02/2019, 18:36

....καλογραμένες ιστορίες σε αρβανίτικο ιδίωμα.
Σε βάζει στην μικροκοινωνία των Ελλήνων Αρβανιτών, την προπολεμική κυρίως αλλά και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο με τις βεντέτες και το ιδιαίτερο εθιμικό δίκαιο «κανούν».
Ορισμένα διηγήματα είναι εξαιρετικά, άλλα μέτρια.
Πολύ έγκλημα όμως...πολύ πάθος, σκληρή και πρωτόγονη αίσθηση τιμής. Βίαιες ιστορίες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να βρίσκουμε ποίηση στην βία και στο έγκλημα... αναδεικνύοντας τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού.
Για μένα είναι ένα δυσάρεστο κοινωνικό μήνυμα: ότι όλοι οι άνθρωποι - ή οι περισσότεροι - είναι εν δυνάμει εγκληματίες γιατί υπάρχει κάτι εγγενές στην ανθρώπινη φύση που σπρώχνει προς τα εκεί.
Μάλλον δεν συμφωνω με αυτή την γενίκευση.
Η λογοτεχνία πρέπει να δίνει ένα θετικό μηνυμα... έτσι νομίζω.
Αν η Τέχνη δεν κάνει καλύτερο τον άνθρωπο, τότε τι την θέλουμε?

Γεωργία Μ.

04/12/2018, 17:41

Διηγήματα που εστιάζουν στις ζωές των στρατιωτών της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Χωρίς αμφιβολία ο Παπαμάρκος είναι αφηγητής με τα όλα του. Οι ιστορίες ξεδιπλώνονται υπό το πρίσμα των προσωπικών μαρτυριών αποκλειστικά ανδρών που άλλοτε σοκάρουν με την σκληρότητα τους άλλοτε συγκινούν με την τρυφερότητα τους. Μπράβο και στους Αντίποδες για την κομψή και βολική έκδοση του βιβλίου!

Προηγ

1 2

Επόμενο

Γράψτε μια κριτική