0
Your Καλαθι
ΜεταΠοίηση
Περιγραφή
Βραβείο: ΒΡΑΧΕΙΑ ΛΙΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, στην κατηγορία ΔΙΗΓΗΜΑ - ΝΟΥΒΕΛΑ, Στη μικρή λίστα των «Λογοτεχνικών Βραβείων του Αναγνώστη» στην κατηγορία Διηγήματα - Νουβέλες
«Βάλε να φάω, βάλε να πιω, κι έτσι ν' αναθυμήσω πώς κάμουνε οι βλάμηδες κι οι ξυπνητοί ανθρώποι. Γιατί αδερφός σου ξάπλωσα, μ' αναγυρίζω ίσκιος».
Δώδεκα διηγήματα για την αδελφική αγάπη και την εκδίκηση, την ανία και την τρέλα, το παράδοξο της ταυτότητας και τη μοναχική πορεία προς το θάνατο. Αναμειγνύοντας το φανταστικό με το ρεαλισμό και το ανοίκειο με το καθημερινό, οι ιστορίες αυτές μιλούν για την αγωνιώδη αναμέτρηση με το χρόνο και την πραγματικότητα, αλλά και για τη δημιουργική μεταποίησή τους.
Οι ήρωες της ΜεταΠοίησης, χωρίς να ζητούν κατανόηση ή συγχώρηση, αφηγούνται σε πρώτο ενικό, αιφνιδιάζοντας τον αναγνώστη με την παραδοξότητα, την αμεσότητα και τη βίαιη τρυφερότητά τους.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
[...]Η γραφή του Δημοσθένη Παπαμάρκου αποκαλύπτει την άλλη πλευρά του ανθρώπου - την κτηνώδη φύση του που εγείρεται σε συνθήκες άκρατης μοναξιάς και πιέσεων κοινωνικών, οικονομικών, βιολογικών. Από το "Πίστομα" του Κωνσταντίνου Θεοτόκη είχα να διαβάσω κάτι τόσο ολοκληρωμένο κι αποκαλυπτικό...
Ιστολόγιο bookworm, 04/12/13
[...] πρέπει να αναγνωριστεί το υψηλό - όπως ο ίδιος ο συγγραφέας εξ αρχής όρισε - επίπεδο, η προσωπική σφραγίδα σε ένα δημιούργημα ενιαίο, με συνοχή και χαρακτήρα, δίχως υψομετρική εναλλαγή.
Ιστολόγιο ΝΟ14ΜΕ, 18/11/13
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και γραφή όπου η ΜεταΠοίηση παρεμβαίνει αλλοιώνοντας και αφήνοντας κενά για να χωρέσουν χρόνοι, πόνοι, είδη γραφής, ρόλοι, ζωή, θέατρο, θάνατος για να ενδύσουν τον άνθρωπο και να εξιστορήσουν την ύπαρξή του, ανά τους αιώνες.
Τούλα Ρεπαπή, diavasame.gr, 08/05/13
[...]Όσο για τη ΜεταΠοίηση, την καλωσορίζουμε ως το αποτύπωμα μιας εν εξελίξει συγγραφικής ιδιοφυίας.
Τιτίκα Καραβία, περιοδικό ΑΩ του Ιδρύματος Ωνάση, 03/13
H συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου έρχεται να προστεθεί στην ενδιαφέρουσα και απαιτητική φόρμα της σύντομης διήγησης. Μνήμες από δημοτικά τραγούδια και παραλογές, αρβανίτικες λέξεις και ιδιωματισμοί, στοιχεία από την αρχαία ιστορία, η ηθική του αίματος, καθώς και η κατακλείδα του βιβλίου με δυο στροφές σε ιαμβικό 15σύλλαβο συνυπάρχουν με την πυκνή γραφή, την κρυπτική αφήγηση και με τη μεταμοντέρνα τεχνική της απροσδόκητης πλοκής. Τα διηγήματα σαν μικρές αιχμηρές ψηφίδες συνθέτουν την εικόνα ενός κόσμου όπου ο θάνατος και η βία λειτουργούν ως ακαριαίες πράξεις αυτοσυνειδησίας και εν τέλει ως βήματα προς τον δρόμο της δικαιοσύνης και της αγάπης.
Το Ποντίκι, 29/11/12
Το βιβλίο δεν το αφήνεις παρόλο που από πριν προϊδεάζεται ένα τέλος που δεν έχει σχέση πάντα με φινάλε αλλά με τη γραμμικότητα της ίδιας της ζωής. Και εδώ βρίσκεται η πειθώ του. Δεν φτιάχνει ηρωικές όπερες μετουσιώνοντας την πραγματικότητα σε μία θεατρικότητα αλλά αφουγκράζεται τον ρεαλισμό και του προσδίδει φτερούγες που έχουν να κάνουν μόνο με εσωτερικότητα αλλά όχι με περιττολογίες.
Στυλιανός Τζιρίτας, Ιστολόγιο Ο Άνθρωπος έμπροσθεν του Τείχους, 28/02/13
Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος μιλάει για τη συλλογή διηγημάτων του ΜεταΠοίηση στην εκπομπή Booktalks [από το 58.05 και μετά].
Amagi Radio, 02/02/13
Η έξοχη (δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη) συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου (Μαλεσίνα Λοκρίδος, 1983), με τίτλο «ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ», (Εκδ. Κέδρος, σελ.119), περιέχει 12 σύντομα διηγήματα, τα οποία έχουν περισσότερο «ζουμί» από 12 μυθιστορήματα νεοελλήνων συγγραφέων. Ολιγοσέλιδα (τα περισσότερα 6-7 σελίδων), και με πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε βυθίζουν σε περίεργους και τελείως προσωπικούς κόσμους παρασέρνοντάς σε, σε ένα ταξίδι μέσα στο μυαλό και την φαντασία του πολλά υποσχόμενου νεαρού συγγραφέα.
Ιστολόγιο Librofilo, 21/12/12
Η μεταποίηση όμως δεν σταματά στον κόσμο και στον κατ’ επιλογήν πρωτοπρόσωπο αφηγητή. Ο Παπαμάρκος ανοίγει το κείμενό του στην αρχαιοελληνική αντίληψη περί ετερότητας, την προβληματική της αντανάκλασης, του βλέμματος και του καθρέφτη του Βερνάν λόγου χάρη -που καταγράφεται και στο εξώφυλλο-, στους νεκρικούς διαλόγους αλλά και στην ανατολική διερώτηση για το αυτό και το έτερο. Μεταποιεί έτσι τον οικουμενικό μύθο ως αρχετυπικό υπόβαθρο του πολιτισμού, στο πλαίσιο του οποίου διεξάγεται στους αιώνες η συζήτηση για το εγώ και τον Αλλον, τα φυσικά και τα μετά τα φυσικά, τη ζωή και τον θάνατο. Μεταποιεί τον επίσης οικουμενικό λόγο του παραμυθιού και της δημώδους λογοτεχνίας, μπολιάζοντάς τον με τα σκοτεινά διακείμενα της νεωτερικότητας και ειδικά του ρομαντισμού. Μεταποιεί, τέλος, τη σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα, συναιρώντας τα πολλαπλά επίπεδά της, ιστορικά και πολιτισμικά, με άξονα τη διαπλοκή των ειδών, από την ποίηση και τον ρυθμό της στο θέατρο και τις ανατροπές του.
Τιτίκα Δημητρούλια, Καθημερινή, 18/11/12
Ο 29χρονος Δημοσθένης Παπαμάρκος χειρίζεται με θαυμαστό τρόπο σύνθετα στρατηγήματα του μοντερνισμού, όπως η κατακερματισμένη πλοκή, εξαναγκάζοντας τον αναγνώστη σε ενεργό συμμετοχή στα κείμενά του. Με διακειμενικές αναφορές στο δημοτικό τραγούδι και τη λαϊκή παράδοση, στα βιβλικά κείμενα, στα κόμιξ, στον Bret Easton Ellis αλλά και σε διάσημες πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις όπως η "Ιστορία Ενός Αιχμαλώτου" του Στρατή Δούκα, ο Παπαμάρκος μεταποιεί έναν ολόκληρο ιστό κειμένων, κλείνοντας το μάτι σε διαβάσματα που γνωρίζουμε, θυμόμαστε ή έχουμε ξεχάσει ότι κάποτε μας συνεπήραν. Η γραφή του Παπαμάρκου ρέει με άνεση που σπάνια συναντά κανείς σε συγγραφείς της ηλικίας του, είναι απελευθερωμένη από κάθε είδους φτιασίδωμα, είναι άμεση και σκληρή.
Ιστολόγιο Don't Ever Read Me, 05/11/12
Τα διηγήματα του Παπαμάρκου –δεν ξέρω αν βγήκαν με μια ανάσα ή αν δουλεύτηκαν επανειλημμένως- αποτέλεσαν αποκάλυψη για μένα. Κάθε αφηγητής είναι και ένας θεατρικός ηθοποιός, που εξιστορεί, δραματοποιεί, υφοποιεί την πραγματικότητά του, ζει και δρα ενάντια στις προσδοκίες, χτίζει μια σκηνή και μπαινοβγαίνει μέσα της. Έχω εδώ και καιρό αρχίσει να συνειδητοποιώ πόσο πλούσια διηγηματογραφία έχουμε, αλλά και οι νέες φωνές που κατεβαίνουν στον χώρο δεν μένουν πίσω.
Blogger Πατριάρχης Φώτιος, In2life.gr, 29/10/12
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαμάρκος είναι άμεση και εμπλουτισμένη με λέξεις ανθρώπων που αναπολούν και νοσταλγούν τη σχέση με το έτερο στοιχείο. Μια σχέση που αποτελεί, μέσα από τα κείμενα της ΜεταΠοίησης, συνάντηση μοναδικής σημασίας, μιας και που αυτή συνιστά το αντίθετο του αδιάφορου τρόπου με τον οποίο αναφέρονται συνήθως στον Άλλον. Το βιβλίο αυτό είναι μια υπενθύμιση της σημασίας που έχει για τον άνθρωπο η επίγνωση της βαθύτερης γνώσης που προκύπτει από μία τέτοιου είδους συνάντηση με το “συγγενικό” μας Άλλο. Ταξιδεύοντας λοιπόν, ανάμεσα στις σελίδες της ΜεταΠοίησης ο αναγνώστης θα βρει μία πατρίδα όπου ο αδελφός - ξένος θα δείχνει πάντα τον δρόμο της πιο οικείας πατρίδας, της ετερότητας.
Πωλίνα Γουρδέα, BookBar, 26/9/12
Το παιχνίδι τής ζωής και του θανάτου, η εκδίκηση ως τιμή και ως λύτρωση, το θέμα τής ταυτότητας, αφού συχνά το θύμα είναι ο θύτης και το αντίθετο, η διπλή προσωπικότητα, ο θάνατος ως ελευθερία και λοιπά είναι επίκαιρες υπαρξιακές αναζητήσεις, σύμφωνες με το πνεύμα τής εποχής μας, αλλά ταυτόχρονα δουλεμένες με μεράκι και συγγραφική προσοχή τόσο στην οικονομία κάθε διηγήματος όσο και στο κλίμα μέσα στο οποίο ο Δ. Παπαμάρκος εμβαπτίζει τον αναγνώστη. Γι’ αυτό ο συγγραφέας εντάσσεται στην πλούσια χορεία των ελλήνων διηγηματογράφων, που συνεχίζουν την ποιοτική παράδοση του είδους και την εμπλουτίζουν με γόνιμα οργώματα και καλές σπορές.
Γιώργος Ν. Περαντωνάκης, Bookpress, 16/9/12
Πρόκειται για μια δυνατή, στιβαρή συλλογή διηγημάτων απ' τον Δημοσθένη Παπαμάρκο που έχει κάτι απ' την οργισμένη παραίτηση του Μάριου Χάκκα, κάτι από την ατμοσφαιρική σκοτεινιά του Γιάννη Σκαρίμπα, ένα βιβλίο, εν τέλει, για τη βία ως λυτρωτικό αδιέξοδο που επισκέπτεται την πολύχρωμη γλωσσική μας παράδοση με μέτρο και σεβασμό.
Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα, 9/9/12
Μια εξαιρετική συλλογή, από ένα συγγραφέα που μοιάζει να γνωρίζει πολύ καλά τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για να πουν τις ιστορίες τους οι παραμυθάδες των παλιών καιρών. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο της καλής ελληνικής λογοτεχνίας.
Λάκης Φουρουκλάς, Του κόσμου τα βιβλία, 11/7/12
«Βάλε να φάω, βάλε να πιω, κι έτσι ν' αναθυμήσω πώς κάμουνε οι βλάμηδες κι οι ξυπνητοί ανθρώποι. Γιατί αδερφός σου ξάπλωσα, μ' αναγυρίζω ίσκιος».
Δώδεκα διηγήματα για την αδελφική αγάπη και την εκδίκηση, την ανία και την τρέλα, το παράδοξο της ταυτότητας και τη μοναχική πορεία προς το θάνατο. Αναμειγνύοντας το φανταστικό με το ρεαλισμό και το ανοίκειο με το καθημερινό, οι ιστορίες αυτές μιλούν για την αγωνιώδη αναμέτρηση με το χρόνο και την πραγματικότητα, αλλά και για τη δημιουργική μεταποίησή τους.
Οι ήρωες της ΜεταΠοίησης, χωρίς να ζητούν κατανόηση ή συγχώρηση, αφηγούνται σε πρώτο ενικό, αιφνιδιάζοντας τον αναγνώστη με την παραδοξότητα, την αμεσότητα και τη βίαιη τρυφερότητά τους.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
[...]Η γραφή του Δημοσθένη Παπαμάρκου αποκαλύπτει την άλλη πλευρά του ανθρώπου - την κτηνώδη φύση του που εγείρεται σε συνθήκες άκρατης μοναξιάς και πιέσεων κοινωνικών, οικονομικών, βιολογικών. Από το "Πίστομα" του Κωνσταντίνου Θεοτόκη είχα να διαβάσω κάτι τόσο ολοκληρωμένο κι αποκαλυπτικό...
Ιστολόγιο bookworm, 04/12/13
[...] πρέπει να αναγνωριστεί το υψηλό - όπως ο ίδιος ο συγγραφέας εξ αρχής όρισε - επίπεδο, η προσωπική σφραγίδα σε ένα δημιούργημα ενιαίο, με συνοχή και χαρακτήρα, δίχως υψομετρική εναλλαγή.
Ιστολόγιο ΝΟ14ΜΕ, 18/11/13
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και γραφή όπου η ΜεταΠοίηση παρεμβαίνει αλλοιώνοντας και αφήνοντας κενά για να χωρέσουν χρόνοι, πόνοι, είδη γραφής, ρόλοι, ζωή, θέατρο, θάνατος για να ενδύσουν τον άνθρωπο και να εξιστορήσουν την ύπαρξή του, ανά τους αιώνες.
Τούλα Ρεπαπή, diavasame.gr, 08/05/13
[...]Όσο για τη ΜεταΠοίηση, την καλωσορίζουμε ως το αποτύπωμα μιας εν εξελίξει συγγραφικής ιδιοφυίας.
Τιτίκα Καραβία, περιοδικό ΑΩ του Ιδρύματος Ωνάση, 03/13
H συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου έρχεται να προστεθεί στην ενδιαφέρουσα και απαιτητική φόρμα της σύντομης διήγησης. Μνήμες από δημοτικά τραγούδια και παραλογές, αρβανίτικες λέξεις και ιδιωματισμοί, στοιχεία από την αρχαία ιστορία, η ηθική του αίματος, καθώς και η κατακλείδα του βιβλίου με δυο στροφές σε ιαμβικό 15σύλλαβο συνυπάρχουν με την πυκνή γραφή, την κρυπτική αφήγηση και με τη μεταμοντέρνα τεχνική της απροσδόκητης πλοκής. Τα διηγήματα σαν μικρές αιχμηρές ψηφίδες συνθέτουν την εικόνα ενός κόσμου όπου ο θάνατος και η βία λειτουργούν ως ακαριαίες πράξεις αυτοσυνειδησίας και εν τέλει ως βήματα προς τον δρόμο της δικαιοσύνης και της αγάπης.
Το Ποντίκι, 29/11/12
Το βιβλίο δεν το αφήνεις παρόλο που από πριν προϊδεάζεται ένα τέλος που δεν έχει σχέση πάντα με φινάλε αλλά με τη γραμμικότητα της ίδιας της ζωής. Και εδώ βρίσκεται η πειθώ του. Δεν φτιάχνει ηρωικές όπερες μετουσιώνοντας την πραγματικότητα σε μία θεατρικότητα αλλά αφουγκράζεται τον ρεαλισμό και του προσδίδει φτερούγες που έχουν να κάνουν μόνο με εσωτερικότητα αλλά όχι με περιττολογίες.
Στυλιανός Τζιρίτας, Ιστολόγιο Ο Άνθρωπος έμπροσθεν του Τείχους, 28/02/13
Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος μιλάει για τη συλλογή διηγημάτων του ΜεταΠοίηση στην εκπομπή Booktalks [από το 58.05 και μετά].
Amagi Radio, 02/02/13
Η έξοχη (δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη) συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου (Μαλεσίνα Λοκρίδος, 1983), με τίτλο «ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ», (Εκδ. Κέδρος, σελ.119), περιέχει 12 σύντομα διηγήματα, τα οποία έχουν περισσότερο «ζουμί» από 12 μυθιστορήματα νεοελλήνων συγγραφέων. Ολιγοσέλιδα (τα περισσότερα 6-7 σελίδων), και με πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε βυθίζουν σε περίεργους και τελείως προσωπικούς κόσμους παρασέρνοντάς σε, σε ένα ταξίδι μέσα στο μυαλό και την φαντασία του πολλά υποσχόμενου νεαρού συγγραφέα.
Ιστολόγιο Librofilo, 21/12/12
Η μεταποίηση όμως δεν σταματά στον κόσμο και στον κατ’ επιλογήν πρωτοπρόσωπο αφηγητή. Ο Παπαμάρκος ανοίγει το κείμενό του στην αρχαιοελληνική αντίληψη περί ετερότητας, την προβληματική της αντανάκλασης, του βλέμματος και του καθρέφτη του Βερνάν λόγου χάρη -που καταγράφεται και στο εξώφυλλο-, στους νεκρικούς διαλόγους αλλά και στην ανατολική διερώτηση για το αυτό και το έτερο. Μεταποιεί έτσι τον οικουμενικό μύθο ως αρχετυπικό υπόβαθρο του πολιτισμού, στο πλαίσιο του οποίου διεξάγεται στους αιώνες η συζήτηση για το εγώ και τον Αλλον, τα φυσικά και τα μετά τα φυσικά, τη ζωή και τον θάνατο. Μεταποιεί τον επίσης οικουμενικό λόγο του παραμυθιού και της δημώδους λογοτεχνίας, μπολιάζοντάς τον με τα σκοτεινά διακείμενα της νεωτερικότητας και ειδικά του ρομαντισμού. Μεταποιεί, τέλος, τη σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα, συναιρώντας τα πολλαπλά επίπεδά της, ιστορικά και πολιτισμικά, με άξονα τη διαπλοκή των ειδών, από την ποίηση και τον ρυθμό της στο θέατρο και τις ανατροπές του.
Τιτίκα Δημητρούλια, Καθημερινή, 18/11/12
Ο 29χρονος Δημοσθένης Παπαμάρκος χειρίζεται με θαυμαστό τρόπο σύνθετα στρατηγήματα του μοντερνισμού, όπως η κατακερματισμένη πλοκή, εξαναγκάζοντας τον αναγνώστη σε ενεργό συμμετοχή στα κείμενά του. Με διακειμενικές αναφορές στο δημοτικό τραγούδι και τη λαϊκή παράδοση, στα βιβλικά κείμενα, στα κόμιξ, στον Bret Easton Ellis αλλά και σε διάσημες πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις όπως η "Ιστορία Ενός Αιχμαλώτου" του Στρατή Δούκα, ο Παπαμάρκος μεταποιεί έναν ολόκληρο ιστό κειμένων, κλείνοντας το μάτι σε διαβάσματα που γνωρίζουμε, θυμόμαστε ή έχουμε ξεχάσει ότι κάποτε μας συνεπήραν. Η γραφή του Παπαμάρκου ρέει με άνεση που σπάνια συναντά κανείς σε συγγραφείς της ηλικίας του, είναι απελευθερωμένη από κάθε είδους φτιασίδωμα, είναι άμεση και σκληρή.
Ιστολόγιο Don't Ever Read Me, 05/11/12
Τα διηγήματα του Παπαμάρκου –δεν ξέρω αν βγήκαν με μια ανάσα ή αν δουλεύτηκαν επανειλημμένως- αποτέλεσαν αποκάλυψη για μένα. Κάθε αφηγητής είναι και ένας θεατρικός ηθοποιός, που εξιστορεί, δραματοποιεί, υφοποιεί την πραγματικότητά του, ζει και δρα ενάντια στις προσδοκίες, χτίζει μια σκηνή και μπαινοβγαίνει μέσα της. Έχω εδώ και καιρό αρχίσει να συνειδητοποιώ πόσο πλούσια διηγηματογραφία έχουμε, αλλά και οι νέες φωνές που κατεβαίνουν στον χώρο δεν μένουν πίσω.
Blogger Πατριάρχης Φώτιος, In2life.gr, 29/10/12
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαμάρκος είναι άμεση και εμπλουτισμένη με λέξεις ανθρώπων που αναπολούν και νοσταλγούν τη σχέση με το έτερο στοιχείο. Μια σχέση που αποτελεί, μέσα από τα κείμενα της ΜεταΠοίησης, συνάντηση μοναδικής σημασίας, μιας και που αυτή συνιστά το αντίθετο του αδιάφορου τρόπου με τον οποίο αναφέρονται συνήθως στον Άλλον. Το βιβλίο αυτό είναι μια υπενθύμιση της σημασίας που έχει για τον άνθρωπο η επίγνωση της βαθύτερης γνώσης που προκύπτει από μία τέτοιου είδους συνάντηση με το “συγγενικό” μας Άλλο. Ταξιδεύοντας λοιπόν, ανάμεσα στις σελίδες της ΜεταΠοίησης ο αναγνώστης θα βρει μία πατρίδα όπου ο αδελφός - ξένος θα δείχνει πάντα τον δρόμο της πιο οικείας πατρίδας, της ετερότητας.
Πωλίνα Γουρδέα, BookBar, 26/9/12
Το παιχνίδι τής ζωής και του θανάτου, η εκδίκηση ως τιμή και ως λύτρωση, το θέμα τής ταυτότητας, αφού συχνά το θύμα είναι ο θύτης και το αντίθετο, η διπλή προσωπικότητα, ο θάνατος ως ελευθερία και λοιπά είναι επίκαιρες υπαρξιακές αναζητήσεις, σύμφωνες με το πνεύμα τής εποχής μας, αλλά ταυτόχρονα δουλεμένες με μεράκι και συγγραφική προσοχή τόσο στην οικονομία κάθε διηγήματος όσο και στο κλίμα μέσα στο οποίο ο Δ. Παπαμάρκος εμβαπτίζει τον αναγνώστη. Γι’ αυτό ο συγγραφέας εντάσσεται στην πλούσια χορεία των ελλήνων διηγηματογράφων, που συνεχίζουν την ποιοτική παράδοση του είδους και την εμπλουτίζουν με γόνιμα οργώματα και καλές σπορές.
Γιώργος Ν. Περαντωνάκης, Bookpress, 16/9/12
Πρόκειται για μια δυνατή, στιβαρή συλλογή διηγημάτων απ' τον Δημοσθένη Παπαμάρκο που έχει κάτι απ' την οργισμένη παραίτηση του Μάριου Χάκκα, κάτι από την ατμοσφαιρική σκοτεινιά του Γιάννη Σκαρίμπα, ένα βιβλίο, εν τέλει, για τη βία ως λυτρωτικό αδιέξοδο που επισκέπτεται την πολύχρωμη γλωσσική μας παράδοση με μέτρο και σεβασμό.
Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα, 9/9/12
Μια εξαιρετική συλλογή, από ένα συγγραφέα που μοιάζει να γνωρίζει πολύ καλά τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για να πουν τις ιστορίες τους οι παραμυθάδες των παλιών καιρών. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο της καλής ελληνικής λογοτεχνίας.
Λάκης Φουρουκλάς, Του κόσμου τα βιβλία, 11/7/12
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
