Ο τέταρτος ιππότης

Οι φλόγες της πυρκαγιάς που καταστρέφουν την κωμόπολη φανερώνουν στα έκπληκτα μάτια του Ωκεανού το φοβερό του έγκλημα. Ζώντας για χρόνια τη ζωή ενός μισθοφόρου, νιώθει για πρώτη φορά τον κυνισμό του να κλονίζεται και τα όμορφα ψέματα, στα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή έντυνε τις πράξεις του, να καταρρέουν στη θέα των αιματοβαμμένων του χεριών. Για πρώτη φορά ύστερα από καιρό, καταφέρνει να κοιτάξει κατάματα τον ξεπεσμό του. Η νεκροαναστημένη του συνείδηση ξυπνά τύψεις κι ενοχές, που επίμονες σαν βουκέντρες σπρώχνουν ολοένα το νου και την ψυχή του στην τρέλα. Σε μια παράκρουση, αναζητώντας τη γαλήνη, θα ακολουθήσει τις νεανικές του μνήμες, που τον οδηγούν σ' ένα ξέφωτο στην καρδιά ενός δάσους. Εκεί, στο νερό ενός σιωπηλού ποταμού που χωρίζει το ξέφωτο σε δυο όχθες, θα αρχίσει ένα επώδυνο «ταξίδι» για να βρει αυτό που ζητά. Οδηγός του στέκεται ένα πλάσμα που μυρίζει μυστήριο κι απέριττο, όπως και το ίδιο το ποτάμι.