Προς την ευημερία ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Η προαγωγή της ευημερίας αποτελεί σταθερή, αλλά δύσκολα επιτεύξιμη επιδίωξη των ατόμων και, ως εκ τούτου, των ανθρώπινων κοινωνιών. Κάθε εξέλιξη στην προσπάθεια αυτή δημιουργεί νέες καταστάσεις, νέα προβλήματα, που απαιτούν λύσεις. Στον σύγχρονο κόσμο μας, θέματα όπως η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αβεβαιότητα που περιβάλλει τους νέους, η κατάχρηση της λογικής σε μια προσπάθεια υπερβολικού κεντρικού προγραμματισμού έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα. Αλλα προβλήματα, όπως η αναποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος, η παρακμή της δημοσιογραφίας, ο λαϊκισμός και η κουλτούρα χαμηλής εμπιστοσύνης, εμφανίζονται με ιδιαίτερη ένταση στην Ελλάδα.

Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που αναλύονται στο παρόν βιβλίο. Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι επιδράσεις στο τρίγωνο «παγκοσμιοποίηση / ανάπτυξη / κοινωνικές επιλογές» κινούνται σε μια λογική ανοιχτής έκβασης ή απροσδιοριστίας. Οι αντιλήψεις που σήμερα επικρατούν στον μέσο Έλληνα είναι ότι το κράτος μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα, αρκεί να φύγουν οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι που κυβερνούν τη χώρα και να έλθουν στην εξουσία κάποιοι άλλοι, δίκαιοι και ικανοί, που θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις και θα ανακατανείμουν τον πλούτο προς όφελος όλων. Πρόκειται για ουτοπία - με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Έτσι, η επιχειρηματολογία του βιβλίου αποβλέπει στη «μετατόπιση παραδείγματος» προς την κατεύθυνση του λιγότερου κρατισμού και την ανάληψη περισσότερης ατομικής ευθύνης στην επιδίωξη της ευημερίας. Μια ευημερία που πάει πιο μακριά από τον υλικό κόσμο, καλύπτοντας, πέρα από το έχειν, και το είναι.