Ονείρατα και αντιστιγμές

Αντιστιγμές



Between You and Stavros Katsas



November 23 at 12:55pm



Όπως σου υποσχέθηκα διάβασα το έργο σου υπό την επήρεια κρασιού. Για την περίσταση διάλεξα Πόρτο. Γλυκό και βαρύ. Έξω χιονίζει. Ιδανικό περιβάλλον για έμπνευση και δημιουργία.

Τώρα που το σκέφτομαι το Πόρτο, επειδή μοιάζει με τη Μαυροδάφνη μου θυμίζει το ταξίδι μας στην Πάτρα πριν από πολλά πολλά χρόνια. Βράδυ με το ΚΤΕΛ, ο οδηγός να τρέχει και εμείς να καθόμαστε γαλαρία και ο αέρας να μας χτυπάει. Ωραία χρόνια τότε. Σχεδιάζαμε και ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με το παλιό σου Citroen, αλά Βαλκανιζατέρ, το πραγματοποιήσαμε τελικά;

Έχω ζήσει κι εγώ αντιστιγμές. Αυτή η λέξη μου φέρνει στο μυαλό ήχο ηλεκτρικής κιθάρας, ένα κρεβάτι κι ένα κορίτσι να καπνίζει στο πάτωμα. Το πρόσωπό της δε φαίνεται με την πάροδο του χρόνου και τ' όνομά της καλώς ή κακώς δεν το συγκράτησα. Εσύ ξέρω πως μεθούσες εκείνο το βράδυ σε κοντινό μπαρ. Μόλις τελείωσε η ερωτική πράξη με παράτησε και κάθισε στο πάτωμα. Πάτησε το play στο κασετόφωνο και άκουγε Διάφανα Κρίνα. Και εγώ εκεί μόνος στο κρεβάτι, αναζητώντας σεξ για να καταπολεμήσω τις εσωτερικές μου μοναξιές, κατέληξα προσωρινά παρατημένος να προσπαθώ να διακρίνω το θηλυκό μέσα από τους καπνούς κι ένα φεγγάρι άδειο και παγωμένο να ψυχορραγεί απ’ την μπαλκονόπορτα. Ναι θα μπορούσε να ’ναι ιστορία του Bukowski απ’ το βιβλίο που μου δώρισες κάποτε. Ας μην πλατειάζω όμως με τα δικά μου. Από που να αρχίσω δεν ξέρω. Σε ξέρω αρκετά χρόνια και σε έχω δει και στα πάνω και στα κάτω σου. Και στα βαριά και στα ελαφριά με την καλή έννοια. Ανεξαρτήτως όμως το πως διάλεγες να απολαμβάνεις ή να σπαταλάς τη ζωή και να διαφημίζεις ή να δυσφημίζεις τον εαυτό σου προς τα έξω, πάντα υπήρχε προβληματισμός κάπου εκεί μέσα. Άλλες φορές τον κρύβεις καλά, άλλες απλά δε σε νοιάζει. Και αυτό ακριβώς βγαίνει μέσα από αυτά που διάβασα. Το ποιητικό τούτο πόνημα δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αυτοβιογραφία σου για μένα που σε ξέρω. Ο κόσμος γύρω σου μέσα απ’ την καυστική σου ματιά.

Τι διέκρινα διαβάζοντας το καθένα ξεχωριστά αλλά και όλα μαζί σα μια μεγάλη ιστορία;

Μια διαφορετική προσέγγιση απέναντι στη μελαγχολία, τη ματαιότητα, τη μοναξιά, την απομόνωση μεταξύ των συντρόφων, την έλλειψη ουσίας στην αναζήτηση του εφήμερου σεξ, τον τρόμο της καθημερινότητας, την απέχθεια για την υποκρισία και το θεαθήναι. Τα προσεγγίζεις όλα με μια αναρχική και συνάμα ωμή λυρικότητα ή μήπως θα έπρεπε να πω καλύτερα με λυρική ωμότητα και αναρχία;

Θαυμάζω την ικανότητά σου να προσδίδεις με τόση μεγάλη επιτυχία διττή έννοια στη λέξη αντιστιγμή.

Τολμώ να πω σε ζηλεύω. Εγώ, ρομαντικός από τη φύση μου, αποφάσισα να κυνηγήσω το όνειρο περιδιαβαίνοντας χώρες πολλές φεύγοντας μακριά από την Ελλάδα χωρίς να λογαριάζω τίποτα. Ίσως να είναι θάρρος, ίσως και δειλία. Όσο το σκέφτομαι πάντως, θέλω να επιστρέψω πίσω, όχι γιατί μου λείπει η Ελλάδα αλλά γιατί μου λείπουν οι μικρές αντιστιγμές με τους φίλους και ειδικά οι δικές μας αμπελοφιλοσοφίες στο Divani τα καλοκαίρια. Κι ας μη δούμε απ’ την ίδια σκοπιά ριζικά τα πράγματα, κι ας περιοριστώ τελικά στο να ζωγραφίζω εξώφυλλα για τα συγγραφικά σου έργα, είναι αρκετό.

Σε ευχαριστώ σύννονε που μοιράστηκες μαζί μου τον ποιητικό σου κόπο.

Σ.