Η ελευθερία ενώπιον του θανάτου

Δικαιούται ο άνθρωπος να αναζητά και να προετοιμάζει για τον εαυτό του έναν «θάνατο γενναίο» και «ενάρετο», έναν «θάνατο ωραίο» ή ακόμη έναν «θάνατο ευτυχισμένο» ή είναι καταδικασμένος να περιμένει τον θάνατό του ανησυχώντας και «παρακαλώντας» την Φύση, τον Θεό ή και την τύχη να του επιφυλάξουν έναν θάνατο όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρό και λιγότερο εξευτελιστικό, μετατρέποντας έτσι τη ζωή του σε θάλαμο αναμονής ή και σε φυλακή;
Διότι αν ο θάνατος είναι γεγονός φυσικό ή θέλημα Θεού, που αναπόφευκτα μας περιμένει, και όχι μία πράξη την οποία ελεύθερα αποφασίζουμε, τότε η ζωή είναι φυλακή κι ο άνθρωπος κατάδικος του θανάτου.
Ελεύθερα ζει όποιος ελεύθερα επέλεξε το πώς θα πεθάνει, όποιος έτοιμος είναι κάθε στιγμή γι' αυτό, κι όποιος βαθιά κατέχει πως η ζωή του δεν είναι παρά μία μικρή έκρηξη γνώσης στην αδιάκοπη ροή της άφωνης Φύσης, μία μικρή στιγμή δημιουργίας, συμφιλίωσης ή ενδεχόμενης ανελέητης βίας. Ελεύθερα ζει όποιος αποφασίζει ως εάν η κάθε στιγμή της ζωής του ήταν και η τελευταία.