Το χρονικό μιας μικρής πολιτείας κι ενός μεγάλου ήρωα

Από τον πρόλογο του βιβλίου

[...] Έγραψα τις σελίδες αυτού του Χρονικού... πιστεύοντας πως θάχαν χαθεί αν δεν τις έγραφα, μια για πάντα: άνθρωποι και ουσιαστικά ονόματα· και θα είχαν μείνει οι προθέσεις. Θα είχαν σβηστεί ονόματα απ' το μητρώο των Πρώτων Ελευθερωτών, μαρτύρων και ηρώων, καθώς και έργα και χρόνια... Θα τάχε χωνέψει ο καιρός άδικα· δίχως να καταφέρει να θρέψει τη σάρκα της Μνήμης. Γιατί τους παρακατιανούς, τους ταπεινούς και ανώνυμους, οι μεγάλοι μας ιστορικοί δεν τους βάζουν στα βιβλία τους. Δε λένε γι' αυτούς κουβέντες από καθέδρας οι σοφοί μας καθηγητάδες. Και τούτο, γιατί λησμονούν, πως η ιστορικότητα ως υποστασιακή κατηγορία είναι η ταύτιση του Χρονικού με το αιώνιο. Η ιστορικότητα είναι η ανεπανάληπτη στιγμή μέσα στο Χρόνο κατά την οποία ο άνθρωπος -ως ήρωας ή μη- αποφαίνεται για το τι θα είναι ο εαυτός του. Είναι η πεπρωμένη στιγμή, που απεργάζεται τη σωτηρία ή το χαμό του. Με τον όρο "σωτηρία" νοείται η αναζήτηση της αρχέγονης ουσίας του Ανθρώπου. [...]