Το χάσμα

Η καθημερινή ζωή ενός συνηθισμένου ανδρόγυνου, είναι η αφορμή για να παρουσιάσει ο συγγραφέας τις απόψεις μιας ολόκληρης γενιάς για τις σχέσεις των δύο φύλων, το γάμο, το θεσμό της προίκας, το διαζύγιο, αλλά κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δύο συζύγων. Ερωτισμός, μυστικά πάθη, ένοχες σιωπές, οικογενειακές υποχρεώσεις, χαρακτηρίζουν τη ζωή των ηρώων του μυθιστορήματος που ακολουθούν τα περίεργα μονοπάτια που χαράσσουν στο διάβα της ζωής οι επιθυμίες της καρδιάς και της σάρκας. Ο Παναγιώτης Παπασταύρου, με μαεστρία θέτει τον προβληματισμό ενός άνδρα για την κατώτερη θέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα η ελληνική κοινωνία.


Από τότε που η Ρούλα γνώρισε την Κατερίνα, μέσα της κάπου υπέβοσκε μια ζήλια, εντελώς ασυνείδητη και άκακη, μπερδεμένη με έναν εντελώς ξεκαθαρισμένο θαυμασμό. Θαυμασμό όχι μόνο για τα φυσικά της χαρίσματα, αλλά κια για την ικανότητα που είχε να καταπιάνεται με σοβαρά θέματα, να συζητάει, να εκθέτει τη γνώμη της με θάρρος.
Η Ρούλα δεν ήταν άσχημη κοπέλα. Μπορεί να μην είχε τα σωματικά χαρίσματα της Κατερίνας, όμως ήταν, κατά γενική ομολογία, ένα κορίτσι πολύ χαριτωμένο! Μέση λυγερή, μάτια πρασινωπά όμορφα, μαλλί ατίθασο, κορακίσιο, σωματάκι καλοφκιαγμένο, φωνή πεντακάθαρη και βαθιά, που αυτή από μόνη της θα μπορούσε να αγγίξει ως το μεδούλι τις αισθήσεις και τον πόθο του αρσενικού.
Κι όμως...