Ο τυφλός ντετέκτιβ

Ο Σοφοκλής στον Οιδίποδα Τύραννο, επισφραγίζοντας την άρρηκτη σχέση της έρευνας με την ανθρώπινη φύση, χρησιμοποιεί ως όχημα την αστυνομική έρευνα και την απόπειρα αποκατάστασης της αταξίας που επιφέρει μια εγκληματική πράξη -μια και ο φόνος αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως διατάραξη της φυσικής, ηθικής και κοινωνικής τάξης- για να προτείνει μια πολυσύνθετη θεώρηση του κόσμου, θεμελιωμένη στο αξίωμα ότι το κύριο εύρημα κάθε έρευνας (πρέπει να) είναι ο ίδιος ο ερευνητής. Με αυτό τον τρόπο χαράζει μια πορεία, την οποία η αστυνομική μυθοπλασία -λογοτεχνική ή κινηματογραφική- είναι αναγκασμένη, συνειδητά ή όχι, να ακολουθήσει, για να λύσει τα ίδια αινίγματα, για να παλέψει στα ίδια σταυροδρόμια, στην προσπάθειά της να εξελιχθεί, να συλλάβει και να εκφράσει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και να επαληθεύσει τον ισχυρισμό του Ches-terton ότι η αστυνομική ιστορία είναι η καθαυτή ιστορία του ανθρώπου.