Το μοναστήρι να ν καλά

«Χρειάζεται καμμιά φορά να μετράμε τις κουβέντες μας, γιατί εύκολα πέφτουμε θύματα της δέσμευσης που περικλείουν και παρασυρόμαστε στο ταξίδι των νοημάτων που δε θελήσαμε ή δε φανταστήκαμε ποτέ... Βρεθήκαμε στο μπαρ που τραγουδάει ο Γιάννης, ένας δασκαλάκος που του είναι αδύνατο να γίνει Δάσκαλος, με την έννοια που έχει η λέξη κι όχι με το νόημα που περικλείει... Δε μας χωρούσε το κορμί μας και από πάνω τα ρούχα μας στενά. Το μπαρ θλιβερό, μας έπνιγε, θέλαμε να φύγουμε για να γλυτώσουμε και μεις δεν ξέραμε από τι... Η αλήθεια είναι πως δεν τη βρίσκαμε με τίποτα. Κάποιος πέταξε την κουβέντα, ίσως και για πλάκα, να πάμε στο Αγιο Όρος. Όλοι τσιμπήσαμε, ο καθένας για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους και γιατί ήμασταν πιωμένοι από απόγνωση, και κατά συνέπεια, δεκτικοί στο οποιοδήποτε ταξίδι και προπαντός στο αναπάντεχο...».