Η επιστημονική ιστορία της Ελλάδος - Τόμος Β

Ενδιαφέρον βιβλίο, με πλούσια παρουσίαση επιστημόνων της αρχαίας Ελλάδας. Έχω αγοράσει την 1η έκδοση του Μαρτίου 2017, απ’ όπου εντόπισα τα σφάλματα που αναφέρω πιο κάτω.
Δυστυχώς το βιβλίο έχει πάρα πολλά τυπογραφικά λάθη με τη στίξη, όπου π.χ. το κόμμα χρειάζεται, αυτό απουσιάζει, και δεν υπάρχει εκεί που χρειάζεται. Το αποτέλεσμα είναι να χρειάζεται να διαβάζω δεύτερη, και τρίτη φορά την ίδια πρόταση για να καταλάβω τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Ας μην αναφέρω και τον αόριστο του ρήματος εφευρίσκω στο γ’ ενικό πρόσωπο, που είναι «εφεύρεσε», όπως γράφει τακτικά ο συγγραφέας (π.χ. στις σελ. 90, 91, 92, 258).
Δυστυχώς, υπάρχουν προτάσεις οι οποίες δεν βγάζουν νόημα, όπως για παράδειγμα:
Σελίδα 119: «Γνώριζε (ενν. ο Αριστόξενος) ότι ο Πυθαγόρας είχε ανακαλύψει τις νότες, τους λόγους της οκτάβας, της πέμπτης, της τετάρτης και ότι ο τόνος η διαφορά μεταξύ πέμπτης και τετάρτης και πως όταν δύο τόνοι αφαιρούνταν από την τετάρτη το διάστημα που προέκυπτε λεγόταν «λείμμα» και ότι η διατονική κλίμακα αποτελούνταν από τόνους (9:8) και λείμματα (256:243), όμως παρ’ ότι τα γνώριζε όλα αυτά τα προσπέρασε συνειδητά.»
Δεύτερο παράδειγμα από τη σελίδα 126: «Κατά την πορεία της αποδείξεως του αριθμού π (ενν. το γνωστό 3.14, που εκφράζει το πηλίκο της περιφέρειας του κύκλου προς τη διάμετρό του) ο Αρχιμήδης μας έδειξε τον τρόπο προσεγγίσεως των ριζών κάποιων αριθμών.» Τι εννοεί όταν γράφει «απόδειξη του αριθμού π»; και ποιοι αριθμοί έχουν ρίζες; Εάν εννοεί τις τετραγωνικές, για ποιο λόγο δεν τις αναφέρει έτσι; Ρίζες έχουν μόνο οι εξισώσεις και τα δέντρα 
Στο κεφάλαιο των μαθηματικών – στη γεωμετρία ειδικότερα – αναφέρονται μερικά θεωρήματα, χρησιμοποιώντας γράμματα, τα οποία εκφράζουν σημεία, χωρίς όμως κάποιο επεξηγηματικό σχήμα, κάνοντας την κατανόηση ακόμα δυσκολότερη (βλ. σχετικά στη σελ. 137).
Περίμενα να μην υπάρχουν τέτοια λάθη σε ένα τέτοιο ειδικά βιβλίο, όπου καταγράφεται η επιστημονική ιστορία της Ελλάδας, πραγματικά ενδιαφέρον κατά τα άλλα. Δείχνει την εικόνα ότι γράφτηκε βιαστικά, επιπόλαια. Κρίμα ειλικρινά, διότι το θέμα του είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Ελπίζω στην επανέκδοσή του να διορθωθούν όλες οι αβλεψίες.
Αυτοί είναι λίγο-πολύ οι λόγοι, κατά τους οποίους αξιολόγησα το εν λόγω πόνημα με τρία αστεράκια.
Έχω αγοράσει και τον τρίτο τόμο της ίδιας σειράς, τον οποίο θα ξεκινήσω οσονούπω να διαβάζω. Ελπίζω να μην αντικρίσω τα ίδια λάθη.

Ενδιαφέρον βιβλίο, με πλούσια παρουσίαση επιστημόνων της αρχαίας Ελλάδας. Έχω αγοράσει την 1η έκδοση του Μαρτίου 2017, απ’ όπου εντόπισα τα σφάλματα που αναφέρω πιο κάτω.
Δυστυχώς το βιβλίο έχει πάρα πολλά τυπογραφικά λάθη με τη στίξη, όπου π.χ. το κόμμα χρειάζεται, αυτό απουσιάζει, και δεν υπάρχει εκεί που χρειάζεται. Το αποτέλεσμα είναι να χρειάζεται να διαβάσω δεύτερη, και τρίτη φορά την ίδια πρόταση για να καταλάβω τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Ενδειτικά: ποιος είναι ο αόριστος του ρήματος εφευρίσκω στο γ’ ενικό πρόσωπο, «εφεύρε» (βλ. https://moderngreekverbs.com/efeurisko.html), ή «εφεύρεσε», όπως γράφει τακτικά ο συγγραφέας (π.χ. στις σελ. 90, 91, 92, 258);
Δυστυχώς, υπάρχουν προτάσεις οι οποίες δεν βγάζουν νόημα, όπως για παράδειγμα:
Σελίδα 119: «Γνώριζε (ενν. ο Αριστόξενος) ότι ο Πυθαγόρας είχε ανακαλύψει τις νότες, τους λόγους της οκτάβας, της πέμπτης, της τετάρτης και ότι ο τόνος η διαφορά μεταξύ πέμπτης και τετάρτης και πως όταν δύο τόνοι αφαιρούνταν από την τετάρτη το διάστημα που προέκυπτε λεγόταν «λείμμα» και ότι η διατονική κλίμακα αποτελούνταν από τόνους (9:8) και λείμματα (256:243), όμως παρ’ ότι τα γνώριζε όλα αυτά τα προσπέρασε συνειδητά.»
Δεύτερο παράδειγμα από τη σελίδα 126: «Κατά την πορεία της αποδείξεως του αριθμού π (ενν. το γνωστό 3.14, που εκφράζει το πηλίκο της περιφέρειας του κύκλου προς τη διάμετρό του) ο Αρχιμήδης μας έδειξε τον τρόπο προσεγγίσεως των ριζών κάποιων αριθμών.» Τι εννοεί όταν γράφει «απόδειξη του αριθμού π»; και ποιοι αριθμοί έχουν ρίζες; Εάν εννοεί τις τετραγωνικές, για ποιο λόγο δεν τις αναφέρει έτσι; Ρίζες έχουν μόνο οι εξισώσεις και τα δέντρα 
Στο κεφάλαιο των μαθηματικών – στη γεωμετρία ειδικότερα – αναφέρονται μερικά θεωρήματα, χρησιμοποιώντας γράμματα, τα οποία εκφράζουν σημεία, χωρίς όμως κάποιο επεξηγηματικό σχήμα, κάνοντας την κατανόηση ακόμα δυσκολότερη (βλ. σχετικά στη σελ. 137).
Η ουσία είναι ότι περίμενα να μην υπάρχουν τέτοια λάθη σε ένα τέτοιο ειδικά βιβλίο, όπου καταγράφεται η επιστημονική ιστορία της Ελλάδας, πραγματικά ενδιαφέρον κατά τα άλλα. Δείχνει ότι μάλλον γράφτηκε βιαστικά, επιπόλαια. Κρίμα, διότι το θέμα του είναι εξαιρετικά ωφέλιμο. Ειλικρινά ελπίζω ότι στην επανέκδοσή του να διορθωθούν όλες οι αβλεψίες.
Γι' αυτό το λόγο το αξιολογώ με 3 αστέρια.

Υ.Γ.: Έχω αγοράσει μαζί από την Πρωτοπορία και τον 3ο τόμο, τον οποίο και θα ξεκινήσω προσεχώς. Ελπίζω να μην χρειαστεί να γράψω παρόμοια κριτική.