0
Your Καλαθι
Η καταστολή της χρήσης ναρκωτικών στην Ελλάδα
Περιγραφή
Η ποινική νομοθεσία για τα ναρκωτικά ανήκει στις οριακές εκείνες περιπτώσεις όπου η νομοθετική υποταγή στη σκοπιμότητα θέτει σε δοκιμασία όχι μόνο ολόκληρο το πλαίσιο νομιμότητας της τυποποιημένης ποινικής καταστολής, αλλά και αυτές τις ίδιες τις ιδεολογικές βάσεις του δικαίου που ισχύει.
Η χρήση ναρκωτικών είναι ασφαλώς πράξη αυτοπροσβολής για το χρήστη. Όταν όμως η υπέρτατη αυτοπροσβολή, δηλαδή η απόπειρα αυτοκτονίας, δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη. η ποινική καταστολή της χρήσης ναρκωτικών συνιστά τουλάχιστον ρωγμή στη λογική του ποινικού νομοθέτη. Η δικαιολογία ότι ο χρήστης αναζητεί «συντρόφους» και συνεπώς δημιουργεί ή μπορεί να δημιουργήσει «μολυσματικό» περιβάλλον δεν ευσταθεί βέβαια στο μέτρο που η ποινική καταστολή αναφέρεται και στην ίδια τη χρήση αυτοτελώς, ενώ και για τις παραπέρα «μολυσματικές» δραστηριότητες του δράστη υπάρχει ειδική επέκτασή της.
Η αυτοδιάθεση εξάλλου του ατόμου, ακόμα και προς καταστρεπτικές γι ' αυτό κατευθύνσεις, είναι μέσα στα ιδεολογικά πλαίσια του φιλελευθερισμού όπου κινείται και το δίκαιό μας. Ένα σύστημα που δεν επεμβαίνει στην πορεία εξέλιξης των μελών της κοινωνίας, παρέχοντας απλώς δυνατότητες επιλογής σε δεδομένη έκταση, εμφανίζεται μάλλον ανακόλουθο όταν αφυπνίζεται, και μάλιστα με τη μορφή της ποινικής καταστολή , μπροστά σ ' ένα αδιέξοδο επιλογής.
Από την άλλη πλευρά, η ψυχική και σωματική υγεία του λαού βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο με τη χρήση ναρκωτικών. Σε κίνδυνο βρίσκονται βέβαια και από τη χρήση άλλων «νόμιμων» ουσιών (όπως λ.χ. ο καπνός και τα ψυχοφάρμακα) και την ακούσια, αναγκαστική εισπνοή των υποπροϊόντων και απόβλητων της τεχνολογικής εξέλιξης. Η χρυσή τομή δε φαίνεται ορατή. Τα αδιέξοδα είναι προφανή.
Στο βιβλίο αυτό ο συνάδελφος Νίκος Παρασκευόπουλος µε το μάτι του θεωρητικού του ποινικού δικαίου, αλλά και τη συνείδηση του προβληµατιζόμενου ανθρώπου, αναλύει το πρόβλημα της ποινικής καταστολής της χρήσης ναρκωτικών στην Ελλάδα μετά το νέο νόμο 1729/1987, επιστρέφοντας, σε περίοδο επιστημονικής τώρα ωριμότητας, στους χώρους των νεανικών του αναζητήσεων. Δεν αποτελεί ίσως απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο Νίκος Παρασκευόπουλος ξεκίνησε τη συγγραφική του σταδιοδρομία πριν από δώδεκα χρόνια µε µια μελέτη στον ίδιο αυτό χώρο της ποινικής καταστολής υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς (του ν.δ. 743/1970). Η ευαισθησία του στα κοινωνικά προβλήματα, εξίσου µε την ικανότητά του να αντιμετωπίζει τα νομικά θέματα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για µια συμβολή άξια ιδιαίτερης προσοχής.
Η χρήση ναρκωτικών είναι ασφαλώς πράξη αυτοπροσβολής για το χρήστη. Όταν όμως η υπέρτατη αυτοπροσβολή, δηλαδή η απόπειρα αυτοκτονίας, δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη. η ποινική καταστολή της χρήσης ναρκωτικών συνιστά τουλάχιστον ρωγμή στη λογική του ποινικού νομοθέτη. Η δικαιολογία ότι ο χρήστης αναζητεί «συντρόφους» και συνεπώς δημιουργεί ή μπορεί να δημιουργήσει «μολυσματικό» περιβάλλον δεν ευσταθεί βέβαια στο μέτρο που η ποινική καταστολή αναφέρεται και στην ίδια τη χρήση αυτοτελώς, ενώ και για τις παραπέρα «μολυσματικές» δραστηριότητες του δράστη υπάρχει ειδική επέκτασή της.
Η αυτοδιάθεση εξάλλου του ατόμου, ακόμα και προς καταστρεπτικές γι ' αυτό κατευθύνσεις, είναι μέσα στα ιδεολογικά πλαίσια του φιλελευθερισμού όπου κινείται και το δίκαιό μας. Ένα σύστημα που δεν επεμβαίνει στην πορεία εξέλιξης των μελών της κοινωνίας, παρέχοντας απλώς δυνατότητες επιλογής σε δεδομένη έκταση, εμφανίζεται μάλλον ανακόλουθο όταν αφυπνίζεται, και μάλιστα με τη μορφή της ποινικής καταστολή , μπροστά σ ' ένα αδιέξοδο επιλογής.
Από την άλλη πλευρά, η ψυχική και σωματική υγεία του λαού βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο με τη χρήση ναρκωτικών. Σε κίνδυνο βρίσκονται βέβαια και από τη χρήση άλλων «νόμιμων» ουσιών (όπως λ.χ. ο καπνός και τα ψυχοφάρμακα) και την ακούσια, αναγκαστική εισπνοή των υποπροϊόντων και απόβλητων της τεχνολογικής εξέλιξης. Η χρυσή τομή δε φαίνεται ορατή. Τα αδιέξοδα είναι προφανή.
Στο βιβλίο αυτό ο συνάδελφος Νίκος Παρασκευόπουλος µε το μάτι του θεωρητικού του ποινικού δικαίου, αλλά και τη συνείδηση του προβληµατιζόμενου ανθρώπου, αναλύει το πρόβλημα της ποινικής καταστολής της χρήσης ναρκωτικών στην Ελλάδα μετά το νέο νόμο 1729/1987, επιστρέφοντας, σε περίοδο επιστημονικής τώρα ωριμότητας, στους χώρους των νεανικών του αναζητήσεων. Δεν αποτελεί ίσως απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο Νίκος Παρασκευόπουλος ξεκίνησε τη συγγραφική του σταδιοδρομία πριν από δώδεκα χρόνια µε µια μελέτη στον ίδιο αυτό χώρο της ποινικής καταστολής υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς (του ν.δ. 743/1970). Η ευαισθησία του στα κοινωνικά προβλήματα, εξίσου µε την ικανότητά του να αντιμετωπίζει τα νομικά θέματα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για µια συμβολή άξια ιδιαίτερης προσοχής.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
