Ο λόγος για τα πάθη του έρωτα

[...] Το πρώτο κείμενο αυτού του βιβλίου, ο "Λόγος για τα πάθη του έρωτα", είναι το πρωιμότερο απ' τα τέσσερα και πρέπει να γράφτηκε γύρω στο φθινόπωρο του 1653. Ανήκει στην κοσμική του περίοδο και σώζεται σε δύο χειρόγραφα, που ανακαλύφθηκαν το ένα το 1843 απ' τον Victor Cousin, και το άλλο το 1907 απ' τον Augustin Gazier. Ένα μεγάλο μέρος της κριτικής αμφισβήτησε έντονα την απόδοση αυτού του κειμένου στον Πασκάλ, πρόβλημα που παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα, έστω κι αν το πνεύμα που το διατρέχει φαίνεται ολότελα συγγενικό, αν όχι το ίδιο, μ' εκείνο των "Σκέψεων".

Το δεύτερο κείμενο, οι "Τρεις λόγοι για τη θέση των αρχόντων", είναι το μεταγενέστερο και γράφτηκε το φθινόπωρο του 1660, προς χάριν ενός γόνου αριστοκρατικής καταγωγής, πιθανότατα τον πρωτότοκου γιου τον δούκα de Luynes. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1670 απ'τον Nicole, στο έργο του "Για την εκπαίδευση ενός πρίγκιπα".

Το τρίτο κείμενο, "Για τη μετάνοια του αμαρτωλού", όπως ήδη ειπώθηκε, γράφτηκε κατά τη διάρκεια της μεγάλης θρησκευτικής κρίσης του Πασκάλ, το φθινόπωρο του 1654. Παρότι αρχικά αποδιδόταν απ' τον Guerrier στη Ζακλίν Πασκάλ, μετά τη μνημειώδη έκδοση των Απάντων του Πασκάλ απ' τον Bossut, το 1779, καταχωρίστηκε οριστικά σαν γνήσιο έργο του. Στη μετάφραση, οι φράσεις που βρίσκονται σε αγκύλες είναι οι συμπληρώσεις του Bossut στα χάσματα του αντιγράφου που μας παρέδωσε ο Guerrier.

Το τέταρτο και τελευταίο κείμενο, η "Σύγκριση των πρώτων χριστιανών με τους σημερινούς", γράφτηκε ένα χρόνο μετά το προηγούμενο, δηλαδή το 1655, και πρωτοδημοσιεύτηκε, μ' αυτόν τον τίτλο, από τον Bossut, το 1779. Σώζονται τρία αντίγραφα του κειμένου, που μας επιτρέπουνε να το αποδώσουμε δίχως δισταγμό στον Πασκάλ.

Η μετάφραση και των τεσσάρων κειμένων έγινε απ' την έκδοση των Απάντων του Πασκάλ, που παρουσιάστηκε το 1954 στη Βιβλιοθήκη της Πλειάδος απ' τον Jacques Chevalier.

[...]