Λυχνάρι στο σκοτάδι

Τι σημαίνει να είναι κάποιος χριστιανός σε μία εποχή στην οποία νεώτεροι και μεγαλύτεροι δυσκολευόμαστε να κοιτάξουμε τη ζωή με τα μάτια του πλησίον και έχουμε απομακρύνει την καθημερινότητά μας από την αναζήτηση της Αλήθειας, εγκλωβισμένοι σε έναν τρόπο ζωής στηριγμένο στην εικόνα, την τεχνολογία, σε σχέσεις που δεν μπορούν να ξεπεράσουν την προτεραιότητα του εγώ;

Η απάντηση περνά από τον λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο όπως βιώθηκε και βιώνεται στην Εκκλησία. Μοιάζει με λυχνάρι στο σκοτάδι, γιατί καθοδηγεί την πορεία μας βήμα-βήμα. Δεν είναι προβολέας, ο οποίος κάποτε με το υπερήφανο φως του δίνει την αίσθηση, συχνά ψευδαίσθηση, ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι εμείς, αλλά είναι αρκετό το να τον ανάψουμε και όλα θα φωτιστούν. Είναι εκείνο το παλιό, ταπεινό λυχνάρι, το οποίο προϋποθέτει και τη δική μας έγνοια να του προσθέτουμε από το λάδι της πίστης, της μετάνοιας, της αγάπης, του αγώνα, της μελέτης. Άλλωστε, ο λόγος πάντα ηχεί ανακουφιστικός, ήρεμος, αλλά και αφυπνιστικός: «?στις θέλει» (Μάρκ. 8,34).

Απόπειρες λοιπόν να δούμε την επικαιρότητα του λόγου του Θεού στη ζωή μας, αφορμές αφύπνισης, διαλόγου με σύγχρονες προκλήσεις, οι οποίες αγγίζουν κάποτε φανερά, κάποτε πιο αφανώς, την καθημερινότητά μας, περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο.