Τρεις ήταν οι δρόμοι...

Μπορώ να το υποστηρίξω χωρίς δισταγμό, αναλαμβάνοντας όλο το ρίσκο: Στην Ελλάδα γεννήθηκε ένας νέος Μακρυγιάννης! Και -το πιο αναπάντεχο ίσως για πολλούς- ο Μακρυγιάννης του εικοστού πρώτου αιώνα είναι γυναίκα! Μια γυναίκα γνήσια θυγατέρα της Ελλάδας όταν η Ελλάδα έδινε τις ύστατες μάχες της με όπλα όλες τις αρετές της. Τώρα, στην προχωρημένη, καθώς λένε, ηλικία της (λες κι οι αγωνιστές έχουν ηλικία), αναζήτησε το τελευταίο όπλο του αγωνιστή, τη γραφίδα. Και, με υλικό ανεκτίμητο τη ζωή της και μελάνι το αίμα της, έδωσε ένα κείμενο που είναι ένα έπος. Το τελευταίο έπος του ελληνισμού. Η Ασημίνα, κόρη της Μεγάλης Λομποτίνας, Άνω-Χώρας, επαρχίας Ναυπακτίας, «που βρίσκεται με την πλάτη της ν' ακουμπάει σε μια από τις νοτιοδυτικές πλαγιές των Βαρδουσίων που έχουν υψόμετρο 2.495 μέτρα».[...]

Από τον πρόλογο της Έλλης Παππά