Αιώνια Τρεμπλίνκα

Στην "Αιώνια Τρεμπλίνκα" δεν καταδεικνύονται απλά οι κοινές ρίζες της ναζιστικής καταπίεσης, της σφαγής και της υποδούλωσης των ζώων από τη σύγχρονη κοινωνία σε πρωτοφανή βαθμό, μα για πρώτη φορά είμαστε μπροστά σε εκτενή στοιχεία της βαθιάς και προβληματικής σύνδεσης ανάμεσα στην εκμετάλλευση των ζώων και στην Τελική Λύση. Επιπλέον, ο δρ. Πάτερσον δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι οι πρακτικές του χαρακτηριστικά αμερικανικού θεσμού των σφαγείων -που λειτούργησε ως μοντέλο για τη σφαγή ανθρώπινων πλασμάτων κατά το ναζιστικό Ολοκαύτωμα- ακμάζουν μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, η "Αιώνια Τρεμπλίνκα" δεν σταματάει εκεί. Εξερευνώντας τον παγιωμένο ρατσισμό της αμερικανικής κουλτούρας, τον οποίο συχνά ο Χίτλερ χαρακτήριζε υποδειγματικό, το βιβλίο αναφέρει λεπτομερώς την υποστήριξη της Αμερικής προς την ανθρώπινη ευγονική και την υποχρεωτική στείρωση, όπως και τον ρόλο που έπαιξαν οι υποστηριχτές τους συνεισφέροντας στην Τελική Λύση. Είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει πολύ καιρό τώρα, γιατί χωρίς αυτό ο αμερικανικός πολιτισμός είναι ιδιαίτερα απίθανο να έφτανε κάποτε σε σημείο να ξανασκεφτεί τις αξίες που συνεχίζουν να τον καθιστούν τον πιο εκμεταλλευτικό απέναντι στα ζώα πολιτισμό.
Όσο δύσκολο κι αν είναι να διαβαστούν οι αποκαλύψεις της "Αιώνιας Τρεμπλίνκα", το βιβλίο περνάει ένα μήνυμα ελπίδας. Το τελευταίο μέρος του βιβλίου προσπαθεί να πει τις ιστορίες ανθρώπων των οποίων η σύνδεση με το Ολοκαύτωμα, είτε ως θύματα είτε ως θύτες, τους οδήγησε στην υπεράσπιση της απελευθέρωσης των ζώων. Αν η εμπειρία των δεινών μπορεί να παράγει κάτι καλό, τότε αυτό το καλό είναι η εργασία εκείνων που η μνήμη τους τους παροτρύνει να ανακουφίσουν τα δεινά των άλλων.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)