Πως θα διδάξω την ιστορία στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο

Οι ειδικές παρατηρήσεις και το καταστάλαγμα των πορισμάτων του απο την ιστορική διδακτική αυτή κονίστρα, σε συνδυασμό με: 1) την πλούσια, σχετική με το αντικείμενο, εμπειρία του απο τη σχολική τάξη και απο τη θητεία του Σχολικού Συμβούλου Φιλολόγων, 2) τις εμπειρίες και προτάσεις των συναδέλφων, με τους οποίους συνεργάστηκε, 3) τις εμπειρίες απο τη διδασκαλία σε Παιδαγωγικά Τμήματα του Πανεπιστημίου, και 4) την κλασική και ιστορική του παιδεία, αποτελούν το πρωτογενές υλικό για τη διαστρωμάτωση του περιεχομένου αυτού του βιβλίου.





Είναι παρατηρημένο ότι, σχεδόν, όλοι δείχνουν άμεσο ή έμμεσο ενδιαφέρον για την Ιστορία. Αντίθετα δηλ. με τα άλλα μαθήματα, η Ιστορία εμπίπτει στα ενδιαφέροντα της ευρύτερης κοινωνίας. Πράγματι, τόσο τα σύγχρονα εθνικά θέματα , τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημεία τριβής ή και συνεργασίας, με τους γείτονες, όσο και οι απαιτήσεις των πάσης φύσεως εξετάσεων στο μάθημα της Ιστορίας (για προσλήψεις στο Δημόσιο κλπ.), επιβάλλουν την ανάγκη να σκεφτούμε σοβαρά πως θα διδάξουμε αυτό το μάθημα, ώστε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός ευρύτερου κοινού.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τη νέα πολυπολιτισμική κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί στη χώρα μας. από την πληθωρική παρουσία των οικονομικών προσφύγων, αλλά και των ομογενών και αποδήμων αδελφών μας, αντιλαμβανόμαστε ότι η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει τη μερίδα του λέοντος στη θέσπιση και οργάνωση της διαπολιτισμική ς εκπαίδευσης, η οποία λειτουργεί ήδη στα σχολεία μας.

Σ'αυτές, ακριβώς τις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες φιλοδοξεί ν' ανταποκριθεί το νέο βιβλίο του Επίκουρου Καθηγητή Στάθη Πελαγίδη. Στα δύο μεγάλα κεφάλαιά του, η Ιστορία αναλύεται ως πρόβλημα, αλλά και ως διδακτική πράξη, κατά τρόπο που οι εκπαιδευτικοί να προχωρούν, μέσα από ορατές ''σημαδούρες'' προς τους ορίζοντες της διδακτικής τους πορείας. Από την άλλη, η σχολική τάξη του Δημοτικού και Γυμνασίου, μεταβάλλεται, με τη βοήθεια αυτού του βιβλίου, σε εργαστήρι δημιουργίας και σε εστία επικοινωνίας με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Τελικά, το βιβλίο του κ. Πελαγίδη οπλίζει τον εκπαιδευτικό του Δημοτικού και του Γυμνασίου, με τη δυναμική της ανοιχτής προσέγγισης του ιστορικού μαθήματος, κάτι που δε θα μπορούσε να γίνει στο Λύκειο, όπου οι εκπαιδευτικοί υποχρεούνται, από το νόμο, να παρέχουν κλειστή ιστορική εκπαίδευση, με αποκλειστικό στόχο την προώθηση του μαθητή στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.