Πες τα ψυχή μου

«Ένας σακατεμένος Άγγελος, ντυμένος μοίρα ήταν η επιλογή μου.
Μήτε Θεός, μήτε άνθρωπος δύναται να τον σώσει.
Ανθρώπινη βούληση. Ως και ο Θεός εκθρονίζεται. Πόσο μάλλον εκείνη».

Γεννήθηκε με το χάρισμα να διακρίνει το κακό στα μάτια των ανθρώπων και να το θεραπεύει. Βαριά κληρονομιά από την προγιαγιά της. Τόσο βαριά που η ίδια τη θεωρεί κατάρα. Θα χρειαστεί να αντιπαλέψει με πρόσωπα νοσηρά, να αναμετρηθεί με τις σκιές που βρίθουν στα βάθη τους, να δώσει τη μάχη της για να σώσει την ψυχή τους. Μα τον δικό της Άγγελο δεν δύναται να τον προστατεύσει. Μοιράζει την αγάπη της, σπέρνει τη δύναμή της μα οι μοίρες τα αποδοκιμάζουν και αυτάρεσκα θερίζουν.

Αγναντεύοντας το πέλαγος στην ακροθαλασσιά της Αμοργού η Χρυσαφένια ξετυλίγει τον μίτο για ένα ταξίδι στο παρελθόν της. Πρέπει να ψάξει, να βρει, να ξετρυπώσει τη μικρή Φένια από τις μνήμες της, να καταλάβει πού σκόνταψε, πού χάθηκε και πότε! Να την τραβήξει από το χέρι, να της γιάνει τις πληγές και να την ανασύρει μαζί της στο φως!