Ο πίνακας της Φλάνδρας

Το μυθιστόρημα έχει αρκετό σασπένς και, κυρίως, πολύ ενδιαφέρον θέμα. Εξαιρετική η ιδέα που βασικός κορμός του βιβλίου είναι μια παρτίδα σκάκι που εμφανίζεται σε μια φλαμανδική ελαιογραφία 500 χρόνων και συνδέεται με δολοφονίες του τότε και του σήμερα.
Υπάρχουν όμως και μειονεκτήματα που συχνά τα βρίσκω στα βιβλία του Ρεβέρτε και που αδικούν τις ιστορίες του: υπέρ-αναλύσεις που σε εξαντλούν, μπανάλ περιγραφές που φλατάρουν την πλοκή και αδυνατίζουν τους διαλόγους (που κάποιοι είναι εξόχως ενδιαφέροντες, πχ σκακιστής με μαέστρο, σελ. 277-283), απλώς γεμίζουν σελίδες και ξεχειλώνουν την ιστορία. Επίσης, τα πρόσωπα της ιστορίας είναι σχηματικά. Ο απόλυτος πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι το σκάκι.
Εξαιρώ από τις παραπάνω παρατηρήσεις το «Τανγκό της παλιάς φρουράς» (και σε αυτό το σκάκι παίζει σημαντικό ρόλο) που πιστεύω ότι είναι το αρτιότερο του Ρεβέρτε.
Το παρόν μυθιστόρημα θεωρώ ότι στη βάση του δεν είναι αστυνομικό ή καθαρόαιμο αστυνομικό. Και ο μη επιτυχής χειρισμός αυτής της πλευράς οδηγεί σε άνευ ουσίας πλατειασμούς που αφαιρούν πολύ από την αξία του βιβλίου ως ένα βιβλίο/πνευματική άσκηση. Δεν έχει βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στα δυο. (Σε αυτό ακριβώς το σημείο το «Τανγκό…» έχει επιτύχει).
Κάτι ακόμα : γιατί τόσο κάπνισμα στο βιβλίο; πολλά τσιγάρα, χιλιάδες τσιγάρα, σχεδόν κάθε παράγραφος και τσιγάρο. Μήπως αυτό δείχνει αμηχανία του συγγραφέα στο πως να «κινεί» τα πρόσωπα του βιβλίου; Τέλος, στα υπέρ του βιβλίου, μια πρωτοτυπία αξιοσημείωτη: αυτός που διαλευκάνει τα εγκλήματα δεν είναι αστυνομικός αλλά ένας ταλαντούχος …σκακιστής. 3 αστεράκια.

ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ,ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΕ ΑΓΩΝΙΑ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΚΑΘΗΛΩΝΕΙ

Εξαιρετικό. Ανώτερο από το ΟΚΤΩ για όσους συγκρίνουν τα 2 "σκακιστικά" μυθιστορήματα.

to aristourgima tou reberte pou me kerdise san suggrafeas!!!!

Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα ποτέ. Το πρώτο από τον Ρεβέρτε που με κατέστησε και μένα αμέσως θαυμαστή του με αποτέλεσμα να διαβάσω στη συνέχεια και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα.