Αλεπού στο παζάρι

Το κυνήγι της αλεπούς, συνηθισμένο θέμα σε πολλά βιβλία, ελάχιστα πια μπορεί να συγκινήσει από μια εξωτερική περιγραφή. Ο άνθρωπος κυνηγός και τα αγρίμια του δάσους, ο πολυμήχανος άνθρωπος και ο αγώνας του να νικήσει το ζώο. Σ’ αυτή τη νουβέλα, όπως και σε όλα τα διηγήματα που περιλαμβάνει το βιβλίο αυτό, η πρωταρχική μορφή δεν είναι ο άνθρωπος (όταν και όπου εμφανίζεται) αλλά το ζώο, αυτό και μόνο, και η περιγραφή δίνεται από την πλευρά του. Το ζώο και οι ανάγκες του, η δίψα του για ελευθερία, ο αγώνας του για την επιβίωση. Έτσι αποκτά μια συγκινητική τραγικότητα η ιστορία του Γκουπίλ, μιας πανέξυπνης και τετραπέρατης αλεπούς, που το πεπρωμένο της την έφερε κοντά στην παγίδα, πολύ κοντά στην παγίδα και τελικά μέσα στην παγίδα (χρονικό μαρτυρικών στιγμών για ένα όμορφο και άγριο ζώο) και κατά συνέπεια στα χέρια του ανθρώπου, ανελέητα χέρια από κάθε άποψη, αν έχουμε την ευαισθησία να ομολογήσουμε.

Από την ίδια σκοπιά γίνεται η περιγραφή και των άλλων ζώων που εμφανίζονται στις σελίδες αυτού του τόμου, έτσι που ο αναγνώστης έχει την εντύπωση πως ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι κάποιο ζώο, ένας τυφλοπόντικας, ένας σκίουρος ή –γιατί όχι;– ένας βάτραχος, ή ακόμα ένας λαγός.

Επομένως κάποιο απ’ τα ζώα αυτά –για πρώτη φορά στην ιστορία των ζώων και του θεσμού– πήρε τελικά το βραβείο Γκονκουρ.