Χρονικό

Υπάρχει μια υπόσχεση εκτροπής στη συνάντηση με κάθε είδος ποίηση. Άλλους θα εκτρέψει, άλλοι θα περάσουν αδιάφοροι. Το ευχάριστο είναι πως το ποίημα που δεν μας εξέτρεψε παραμένει εκεί, σαν διαρκής υποθήκη εκτροπής. Το ποίημα δεν εξαντλείται σε μιαν ανάγνωση. Το Χρονικό του Σαιν-Τζων Περς βρίσκεται ακριβώς σε όσα περιέγραψα. Υπάρχουν κάποια στοιχεία βιογραφικά στην τρέχουσα εγκυκλοπαίδεια προσιτά, θα σταθώ σε ένα. Στην πρώιμη και σημαντική για τη διαμόρφωση προσπάθεια του ποιητή να μεταφράσει Πίνδαρο. Ο Πίνδαρος για μας είναι πιο κρυφός από τον Σαιν-Τζων Περς. Αλλά εκεί επισημαίνουμε ένα μόνιμο διάλογο, ακόμα και στιχουργικό με τον αρχαίο ποιητή. Ο Σαιν-Τζων Περς κατά την άποψή μας τοποθετεί τον επινίκιο του Πινδάρου ως ερώτημα στο παρόν
του και καταγράφει τα εξαγόμενα αυτής της συνάντησης. Γι αυτό και η ποίησή του έχει ήθος ύφος και περιεχόμενο τελικά επινίκιο. Η ερμητικότητα που του προσάπτουν δεν είναι παρά η διαφάνεια ενός σθένους που αρνείται να συγκατανεύσει στο κακό του κόσμου. Γυρεύει το απολλώνιο μέσα στα κουρέλια. Και όσο το βρίσκει το εκφράζει άτρωτο. Υπαινιγμοί μιας δεύτερης ζωής ατραυμάτιστης που πηγαίνει παράλληλα με αυτή που ζούμε.