Ανάβαση

Θέλησα να παρουσιάσω στην πατρίδα μας ένα είδος που ξεχωρίζει μέσα στην Γαλλική σύγχρονη ποίηση, μπορώ να πω αυτόνομο, και που έχει μείνει σε μας εντελώς άγνωστο. Ανήκει σ' έναν ιδιότυπο ποιητή και μαζί ιδιότυπον άνθρωπο. Η Μαρτινίκα κι η Μητροπολιτική Γαλλία τον έπλασαν. Το κράμα πέτυχε σε πλούτο. Ο ποιητής εξ άλλου έζησε πολλά χρόνια μια διπλή ζωή εξίσου έντονη και δημιουργική. Ας μην ξεχνούμε, πως διεύθυνε, σε κρισιμότατες εποχές, την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας. Το έργο, που με πολύν κόπο προσπάθησα να μεταφράσω, κομίζει δυνατές προεκτάσεις και απηχήσεις τόσο από την Κύρου Ανάβαση (που ο τίτλος του άλλωστε υποβάλλει αρκετά αυθεντικά), από την δοξαστική πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τις αντίστροφες πορείες των θρυλικών κατακτητών Τιμούρ, Ζέγκις, κ.ά. Έδαφος της δράσης του είναι η Μεγάλη Ασία. Αλλά, παράλληλα, διακρίνει το ποιητικό τούτο έργο η επικορωμαντική ποιητική έμπνευση, επική στην ηρωική, αγνή κι ανιδιοτελή εξόρμηση και χαρά, ρωμαντική στην έμμονη διάθεση για φυγή, και στον πλήρη εκτοπισμό του κάθε συγχρονισμού ή έστω και απλής ιστορικής τοποθέτησης. Η φραστικά περίλαμπρη αυτή ποίηση μένει, κατά μαγικό τρόπο, έξω από κάθε τόπο και χρόνο. Ακόμη κι η γαλλική του γλώσσα, φανερώνεται σαν ξαναγεννημένη και λουσμένη καινούργιο φως των πηγών της. [...]