Η Μάχρια της λήθης

Έξυπνο, αριστοτεχνικά αφηγηματικό, πολύπλευρο, όπως άλλωστε και συγγραφέας του! Αξιόλογο!

Το πρώτο που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη, κατά τη δική μου γνώμη, είναι ο πλούτος των γνώσεων της συγγραφέως σε χίλια δυο αντικείμενα, από εκείνα του άμεσου ενδιαφέροντός της, της εμπειρίας της και των σπουδών της, ως άλλα απρόοπτα και απίθανα θα έλεγα για μια γυναίκα, όπως η περιγραφή μιας ναυτικής καταδίωξης που εξελίσσεται σε μικρή ναυμαχία, καθώς και οι χειρισμοί του καπετάνιου ενός ιστιοφόρου. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχει κάνει όλη την αναγκαία προεργασία και μελέτη ένας συγγραφέας, ιδίως ενός μυθιστορήματος που αναφέρεται σε τόσα πολλά και διάφορα του παρελθόντος, και
εδώ η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη, αρίστευσε στον τομέα αυτό.

Εκτός από τον πλούτο των στοιχείων και πληροφοριών, τα σύντομα κεφάλαια και η εναλλαγή των προσώπων δεν αφήνουν τον αναγνώστη να πλήξει ούτε λεπτό. Αυτό είναι βέβαια καθοριστικής σημασίας γιατί ένα μυθιστόρημα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να διαβάζεται. Μαζί με την εναλλαγή των προσώπων, υπάρχει και η εναλλαγή των χωρών, των πόλεων, των τόπων και των συνθηκών ζωής. Και βέβαια των συναισθημάτων. Όλα αυτά προσθέτουν στο ενδιαφέρον του βιβλίου και φυσικά στην ευχαρίστηση του αναγνώστη.

Δεν θα παραγνώριζα και το στοιχείο της κοινωνικής κριτικής, των ηθών και των εθίμων από την κατάσταση της γυναίκας ως το γενικότερα δουλοκτητικό καθεστώς και όλα όσα αυτά συνεπάγονται. Αλλά και οι ίδιοι οι χαρακτήρες των προσώπων του βιβλίου, θετικοί ή αρνητικοί, είναι άρτια δομημένοι και ενδιαφέροντες. Ένα ωραίο βιβλίο με χαρακτηριστική τη γυναικεία οπτική και διάχυτο το γυναικείο άρωμα. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα του!

Ένα έξυπνα γραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο άνετα κατατάσσεται στα ιστορικά καθώς το περιβάλλον στο οποίο κινούνται τα πρόσωπα είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, και είναι φανερό όχι έχει καταναλωθεί χρόνος αρκετός για μελέτη προ συγγραφής. Πολυπρόσωπο, με εναλλαγές πολλών τόπων, εκδηλώσεων, εθίμων και παραδόσεων, κλειστών κοινωνιών με προκαταλήψεις, και με κοινό άξονα όλων την ιστορία που δένει τους πρωταγωνιστές, το έργο κινείται το δεύτερο μισό του 19ου αι. στο Λασίθι στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, στις πολυπολιτισμικές Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη, στο Αγιασολούκ -πόλη κοντά στο Κουσάντασι-, στη Μασσαλία, στις γειτονιές του Παρισιού του Τουλούζ Λωτρέκ. Σε όλα αυτά τα μέρη η συγγραφέας αποδίδει με μεστό, ζωντανό και δυναμικό τρόπο τις πολλαπλές μεταβάσεις των προσώπων, τα οποία, επεξεργάζεται με κάθε λεπτομέρεια. Τα αναλύει, τους ασκεί κριτική, τα αξιολογεί παρουσιάζοντάς τα με έξυπνο τρόπο, μέσω των ίδιων των εαυτών τους. Το κείμενο προέρχεται φανερά από μια αστείρευτη πέννα που ιντριγκάρει τον αναγνώστη και δεν τον αφήνει να ξεκολλήσει από την μελέτη του.