Το όνειρο της νιότης

Ποιήματα

Τα ποιήματα είναι μοιρασμένα σε οκτώ ενότητες :
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ, ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ, ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ


Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σαν τι να έφταιξε, λέω.
Είναι πολλά που έφταιξαν, λένε.
Δεν βλέπω τίποτα.
Σαν τι να έγινε, σκέφτομαι.
Έγιναν πολλά, φώναζαν.
Δεν υπάρχουν λόγοι, ούτε αιτίες.
-Στο διάολο!
Ούτε που μίλησα.
Ούτε που έκλαψα.
Γιατί; Δεν ξέρω.
-Είμαι αθώος. Είμαι αθώος.
Με μιας το πλήθος σάλεψε.
Αόρατος άνεμος επέδρασε
Και με μιας βγήκε η απόφαση.
-Να κρεμαστεί! Φώναζαν.
Δίχως να διστάσουν.
Δίχως να σκεφτούν.
Σήκωσαν θηλιά από σχοινί.
Ένα παιδί... Είναι ένα παιδί.
Ένα παιδί εφτά χρονών.
Με σκισμένο τζιν παντελόνι.
Με λερωμένο πουκάμισο.
Ξυπόλυτο.
Όχι, δεν μπορεί να το κρεμάσουν.
Ο λόγος;
Γιατί, όχι δεν μπορεί.
Γιατί τόλμησε να ζητιανέψει.
Φυσικά κανείς δεν του έδωσε.
Ούτε δραχμή.
Δεν μπορεί να ζητιανεύει.
Ο νόμος το απαγορεύει.
-Να κρεμαστεί, φώναξαν.
Δεν μπορώ να δω.
Δεν θέλω να τους ακούω.
Δεν είναι δικαιολογία αυτό.
Επειδή ζητιάνεψε!
Δεν έφταιξε, σκέφτομαι.
Είναι πολλά που έφταιξαν, είπαν.
Δεν μελετήθηκε η απόφαση.
Βγήκε βοή απ’ το πλήθος.
Φωνή λαού, οργή θεού.
-Να κρεμαστεί, φώναξαν.
Δεν έγινε τίποτα σωστό λέω.
Έγιναν πολλά είπαν.
Έπρεπε ν’ αφήσουν
Το παιδί να μιλήσει.
-Είμαι αθώος, είπε.
Του πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό.
Όχι. Δεν μπορεί να το κρεμάσουν.
Και σαν να μην έφτανε αυτό.
Και σαν να μην έγινε τίποτα.
-Να κρεμαστεί, ξαναφώναξαν.
-Είμαι αθώος, ξανάπε.
Με μιας κλώτσησαν το σκαμνί.
Και το κορμάκι του ταλαντεύτηκε στο κενό...-