Εν οίκω

Δεκαπέντε ιστορίες, γραμμένες σε μικρή φόρμα, οι οποίες ξετυλίγονται με αφορμή λογιών λογιών δωμάτια: άλλα που σαν περίκλειστο όστρακο παγιδεύουν τους ήρωες, άλλα στα οποία έζησαν επί χρόνια και σηματοδοτούν την ύπαρξή τους, άλλα στα οποία βρήκαν καταφύγιο και αγκαλιά, άλλα που τους άφησαν την ιλαρυντική γεύση μιας ανάμνησης, άλλα τα οποία έγιναν το σκηνικό της ίδιας της Ιστορίας.


Και σκέφτομαι ότι μόνο στον Παράδεισο δεν υπάρχουν δωμάτια και όλοι οι κάτοικοί του αιωρούνται μετέωροι, έτσι όπως τους βλέπουμε στις ζωγραφιές. Και μόνο οι άγγελοι δεν έχουν πια την ανάγκη να ονειρευτούν μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου, ούτε να αγναντέψουν από τα παράθυρά του, ούτε να ξαπλώσουν στο κρεβάτι του.