Μωάμεθ και Ιησούς

Κριτική
Η Αλήθεια του Θεού δεν περιορίζεται στη ιστορική μορφή του Ιησού ή του Μωάμεθ, ούτε στην ισραηλιτική θρησκεία που οδήγησε σε αυτούς. Η Καινή Διαθήκη αναφέρεται στον Ιησού ως τον μόνο αληθινό και το Κοράνιο αναφέρεται στον Μωάμεθ με τον ίδιο τρόπο. Όμως, θα προχωρούσαμε πέρα από τους λόγους αυτών των Γραφών αν ισχυριζόμαστε ότι όλη η αλήθεια του Θεού περιέχεται σε αυτά που εξέφρασε ο κάθε προφήτης. [...]



Ο Γουίλιαμ Φιπς, καθηγητής Φιλοσοφίας και Θεολογίας στο Κολέγιο Ντέιβις και Έλκινς των ΗΠΑ, έχει κύρια μέριμνα να παραμερίσει τις προκαταλήψεις που μπορεί να εμποδίσουν μια καλή σύγκριση του Ιησού με τον Μωάμεθ. Ο Ιησούς, μας πληροφορεί ο συγγραφέας, αναγνωρίζεται στο Κοράνι ως εκπρόσωπος και υπηρέτης του Θεού μαζί με τον Μωάμεθ. Αντιθέτως, από την πλευρά των μη μουσουλμάνων δύσκολα μπορεί να βρει κανείς εκφράσεις αποδοχής για τον Μωάμεθ. Ακόμη και πριν από την εξάπλωση του Ισλάμ, οι προκαταλήψεις εναντίον των Αράβων ήταν διάχυτες στον ιουδαϊσμό και στον χριστιανισμό. Οι Αραβες αναγνωρίζονταν ως απόγονοι του Αβραάμ από την Αγαρ, μια από τις παλλακίδες του, που ανήκε σε κατώτερη γενιά. Ήδη από τη Γένεση και το Ταλμούδ ξεκινούν οι δυσφημιστικές αναφορές για αυτά τα παιδιά, και συνεχίζονται με τον Απόστολο Παύλο, τον Ιωάννη της Δαμασκού, τον Θεοφάνη, τον Πέτρο τον Σεβάσμιο, τον Θωμά τον Ακινάτη, τον Λούθηρο και άλλους, τους οποίους παραθέτει ο συγγραφέας με τα αποσπάσματά τους. Κόλπα έκανε ο Μωάμεθ, και οι ανόητοι Αραβες πείθονταν!


Τα πράγματα όμως δεν είναι διόλου έτσι. Και εδώ έρχεται ο σύγχρονος συγγραφέας, νηφάλιος και απροκατάληπτος, και εξετάζει τους προγόνους και τη γενιά του κάθε προφήτη, τα πρώτα χρόνια, την ύστερη ζωή, τις γραφές του καθενός. Τις προσωπικές αρχές, την κοινωνική διδασκαλία, τις μεγαλοποιήσεις από τους συγχρόνους και τους κατοπινούς που είχαν αποτέλεσμα τη θεοποίηση. Μια ιστορία εν πολλοίς παράλληλη.

ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 14-04-2001