Η αναφορά στον Λ. Πιραντέλο στο προηγούμενο βιβλίο που διάβασα , το Αγκριτζέντο, με οδήγησε σε τούτη εδώ την πολύ ωραία συλλογή διηγημάτων του. Τα περισσότερα διακρίνονται για την οξύτατη κριτική που ασκεί ο συγγραφέας στην κοινωνική αδικία και τα πάθη των ανθρώπων του καιρού του, χωρίς όμως να λείπουν η λεπτή ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ και τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον. Τα διηγήματα μοιάζουν πολύ οικεία και πιστεύω ότι τα περισσότερα θα μπορούσαν να είναι περιγραφή της αντίστοιχης ελληνικής πραγματικότητας εκείνης της εποχής με τα θέματα που αναδεικνύουν π.χ. δεισιδαιμονίες της επαρχίας, θρησκευτικές προκαταλήψεις, η υποδεέστερη θέση της γυναίκας, η ταξική εκμετάλλευση , η καταστροφή των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης εμπρός στην εκβιομηχάνιση κ.α. Νομίζω ότι θα αρέσουν στους Έλληνες αναγνώστες καθώς μπορούν να τα "νιώσουν" καλύτερα, μια και μας διακρίνει η ψυχοσύνθεση των λαών του μεσογειακού νότου που είναι σχεδόν όμοια σε Ιταλούς και Έλληνες. Διαβάστε τα γιατί πέρα από τη θεματολογία τους θα σας συνεπάρει και η χαριτωμένη, ανάλαφρη και έξυπνη αφήγηση.
