Θα κλείσω τα φώτα

Το 1960 σε ένα σχετικά φιλελεύθερο καθεστώς, πριν την Ισλαμική Επανάσταση, στην πόλη Αμπαντάν του Ιράν κοντά στον Περσικό κόλπο ζει η Κλαρίς με την οικογένειά της. Όπως και η ίδια, όλος ο κοινωνικός περίγυρός της προέρχεται από αρμενικές οικογένειες που ζουν στο Ιράν. Τη βαρετή και επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα της Κλαρίς έρχεται να ταράξει ο νέος γείτονας, στο πρόσωπο του οποίου αναγνωρίζει μια αδελφή ψυχή.

Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της εσωτερικής ψυχικής επανάστασης της Κλαρίς, που μέσα από αυτή τη σχέση αρχίζει να συνειδητοποιεί τι την ενοχλεί, τι ανέχεται και τι δεν της αρέσει στη ζωή της. Έτσι ωριμάζει, γίνεται πιο αποφασιστική και θέτει πλέον τα όριά της. Παράλληλα παρακολουθούμε τον τρόπο ζωής μιας συγκεκριμένης μερίδας της ιρανικής κοινωνίας, της κοινότητας των Αρμενίων, με τα χριστιανικά ήθη και έθιμά τους, τα σχολεία, τις εκκλησίες και τις λέσχες τους. Τα μέλη της αρμενικής κοινότητας ήταν πιο προοδευτικά, με μεγαλύτερη οικονομική άνεση και μόρφωση από τους μουσουλμάνους συμπατριώτες τους, οι δε Αρμένισσες απολάμβαναν περισσότερες ελευθερίες, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται πριν την επιβολή των περιορισμών του ισλαμικού νόμου, που κυριαρχούν ακόμα και σήμερα.