Τζιβαέρι μου

Ο Αργύρης φοβάται την καταιγίδα που έρχεται. Από τότε που ο Νικόλας εξαφανίστηκε τίποτα δεν είναι ίδιο στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας, στο νησί της Αίγινας. Πώς να μερέψει η πίκρα της Δαμασκηνής, χωρίς το τζιβαέρι της; Ούτε ο ερχομός του μεγάλου της γιου, του Γρηγόρη, ούτε η γλυκιά Μαρία, η θετή της κόρη, μπορούν να σβήσουν τη φωτιά της.

Ένα δυστύχημα και ένας φόνος θα μετατρέψουν τον Νικόλα από αγνοούμενο σε καταζητούμενο. Σκοτεινές αλήθειες και κρυμμένα μυστικά θα έρθουν στο φως, τα πάθη θα ξεβραστούν στο ακρογιάλι και οι αναμνήσεις θα ξυπνήσουν εφιαλτικές. Ο ρόλος του θύτη και του θύματος αλλάζει χέρια και κρίνεται στη λεπτομέρεια.

Ένας πατέρας δεσποτικός, μια παιδική ψυχή λαβωμένη από την κακοποίηση, το στίγμα που αλόγιστα γίνεται δεύτερη φύση σου, η μοιρασιά που δεν είναι ποτέ εύκολη, οι ραγισμένοι αδερφικοί δεσμοί, η παραίτηση από τη ζωή, τα σημάδια της μοίρας. Τι ευθύνεται τελικά για τα εγκλήματα που θα έρθουν στο φως;

Μέσα όμως σε αυτό το σκοτεινό σκηνικό, ο έρωτας θα ανθίσει, η φιλία θα δικαιωθεί και οι ματαιωμένες αγάπες θα βρουν έδαφος να στεριώσουν.

Όταν ο Νικόλας βρεθεί, όλα θα μπουν στη θέση τους και θα τραβήξουν ξανά τον δρόμο τους. Οι ήρωες αλλάζουν, γιατί η αλήθεια τους ωρίμασε. Κι όταν η ζωή αποφασίσει να πει την τελευταία της λέξη, ο κύκλος θα κλείσει, αποδεικνύοντας πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονταν. Τα χείλη θα ανοίξουν και τα μυστήρια θα λυθούν. Τα νιάτα θα βαδίσουν χέρι χέρι και τα όνειρα θα φωλιάσουν σε απάνεμα λιμάνια. Οι πραγματικοί θύτες ξεσκεπάζονται και οι αδικημένοι απαγκιάζουν σε μια αγκαλιά ή γίνονται όνομα αγαπημένο στα χείλη. Η αγάπη αργεί, αλλά τελικά χαρίζεται σε εκείνους που την αξίζουν.