Το ξύπνημα της μαριονέτας

Μια νέα γυναίκα αιμόφυρτη μέσα στα λασπόνερα, μια μαριονέτα με σπασμένα τα σκοινιά της. Μπρος στον γκρεμό της απώλειας, άρπαξε το χέρι με το μεγαλύτερο τίμημα, αυτό του κουκλοπαίχτη της.

Η Χιονάτη δεν υπάρχει πια, οι κορδέλες της θυσία στη ματαιοδοξία ενός Ντον Τζοβάνι, τόσο μεγάλου όσο και τιποτένιου. Ένα παζλ η ζωή της, διαλυμένο από το βίαιο πέρασμα ενός αδίστακτου πορθητή. Γιατί η βία έχει πολλά πρόσωπα. Εμπόλεμη ζώνη το μυαλό της, με θύμα την πολύτιμη μνήμη. Ποια είναι; Από ποιο παραμύθι ξεπήδησε σαν γητεμένη βασιλοπούλα; Ποιο δηλητήριο τής στέρησε τον ίδιο της τον εαυτό; Μα όσα μας πονούν, όσα μας γλυκαίνουν, όσα μας σημαδεύουν είναι πάντα η ουσία της ύπαρξής μας. Η μουσική της, η μεγάλη της αγάπη, δεν αφήνει κανένα συναίσθημα κρυμμένο.

Όμως, αρκεί για να απαλύνει τον πόνο, την ορφάνια, την προδοσία; Η τέχνη υπήρξε ο δούρειος ίππος της άλωσής της. Η τέχνη που, όταν έχει απάντησή της τον άνθρωπο, όπως στη ζωγραφιά ενός άστεγου ή στα καρέ ενός φακού εστιασμένου στη ζωή, γίνεται ξίφος που κόβει κάθε γόρδιο δεσμό και απελευθερώνει. Γιατί κάποτε τα προσωπεία εγκαταλείπουν το θίασο και είναι η ώρα η μαριονέτα να ξυπνήσει και να ξεκινήσει από την αρχή.

Πώς θα λυθούν τα μάγια; Πώς θα δαμάσει το παρελθόν;

Πώς θα απαλλαγεί από τα σκοινιά της εξάρτησής της;

Πώς θα συνθέσει τη δική της συμφωνία στα πλήκτρα μιας καινούργιας ζωής;