Έτσι έφυγε

Πρόκειται για ένα βαθιά ανθρώπινο και κοινωνικό μυθιστόρημα. Η αφήγηση είναι άλλοτε φορτισμένη συναισθηματικά και άλλοτε λιτή και περιγραφική. Το ύφος γοργό, όπως και η διαδοχή των γεγονότων. Έχοντας διαβάσει και τα άλλα βιβλία, διακρίνω την προσφιλή στη συγγραφέα τάση να παρουσιάζει το πορτρέτο της δυναμικής, χειραφετημένης και ικανής γυναίκας, η οποία αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες και καταφέρνει να βγει νικήτρια.
Η ηρωίδα Ελένη, δασκάλα στο επάγγελμα, επιθυμεί να εργαστεί και αποδέχεται τον διορισμό της στην επαρχία και, συγκεκριμένα, στον τόπο καταγωγής της. Ο σύζυγός της, Ορέστης, αντιδρά στην επιθυμία αυτή και, κυρίως, στη συνεπαγόμενη μετακόμιση της Ελένης και των δύο παιδιών τους στην επαρχία. Στο μεταξύ η Ελένη δοκιμάζεται. Χάνει τους γονείς της τον έναν μετά τον άλλον, αντιμετωπίζει την αδιάφορη και επιθετική στάση του άντρα της και, το σημαντικότερο, επωμίζεται την ευθύνη για τη φροντίδα της αδερφής της, Δώρας, η οποία ανήκει στα άτομα με νοητική καθυστέρηση. Η Δώρα, δυστυχώς, εξελίσσεται σε τραγικό πρόσωπο καθώς πέφτει θύμα βιασμού και μένει έγκυος. Πεθαίνει στην εγκυμοσύνη και μετά από λίγο πεθαίνει και το μωρό της, το οποίο γεννήθηκε με προβλήματα υγείας. Η Ελένη ψυχολογικά καταρρακωμένη από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας και με έκδηλες κρίσεις πανικού καταφέρνει να διαχειριστεί την πατρική της περιουσία, να μετατεθεί σε σχολείο της Αθήνας, να μεγαλώσει τα παιδιά της και να αντιμετωπίσει τον προβληματικό γάμο της με τον Ορέστη. Στήριγμά της ο Παντελής, ένας φίλος από την εφηβική της ηλικία, τον οποίο η Ελένη ξαναβρίσκει, όταν μετακομίζει στο χωριό της, για να εργαστεί. Ο Ορέστης παντρεύεται μια άλλη γυναίκα αλλά είναι παρών στη ζωή των παιδιών του. Η Ελένη παντρεύεται τον Παντελή, ο οποίος είναι ερωτευμένος μαζί της αλλά και βράχος εμπιστοσύνης και ψυχολογικής στήριξης.
Οι ήρωες είναι καλά δομημένοι και η ροή του βιβλίου σωστά οργανωμένη λογικά χωρίς απότομα σκαμπανεβάσματα στην πλοκή.
Γλαφυρές περιγραφές και συγκινητικά στιγμιότυπα εντοπίζονται διάσπαρτα σε όλη την έκταση του βιβλίου.
Η ιστορία της οικογένειας της Ελένης αλλά και η αντιμετώπιση και παρουσίαση της από τη συγγραφέα αποτελούν επίκαιρο και σημαντικό θέμα καθώς οι γυναίκες, σε ένα μεγάλο ποσοστό πλέον, εργάζονται και, παράλληλα, ανατρέφουν τα παιδιά τους με το ποσοστό των διαζευγμένων ζευγαριών ολοένα να αυξάνεται.
Ωστόσο, το σημαντικότερο ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, είναι η επιλογή της συγγραφέως να δημιουργήσει μια ηρωίδα, όπως η Δώρα. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση σε ό, τι αφορά άτομα με ειδικές ανάγκες είτε σωματικές είτε νοητικές και την ομαλή ένταξη αυτών στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Η στάση της Ελένης απέναντι στην ιδιαιτερότητα της αδερφής της είναι υποδειγματική. Εντούτοις, στο βιβλίο διαφαίνεται και η αρνητική και ορισμένες φορές απάνθρωπη συμπεριφορά του κόσμου απέναντι σε αυτά τα άτομα, η αδιαφορία και η απαξίωση, η κοινωνική απομόνωση και η αντιμετώπισή τους ως "βάρος" για τα μέλη της οικογένειας. Το βιβλίο αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως αφύπνιση για όλους μας σχετικά με τα άτομα τα οποία έχουν κάποια εκ γενετής ιδιαιτερότητα, να συγκινήσει και να επηρεάσει θετικά στην αντιμετώπιση αυτών των ατόμων, τα οποία αξίζουν τη φροντίδα, την κατανόηση και την αγάπη μας.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Πολύ δυνατό. Λογοτεχνικά σωστό. Όπως και τα συνολικά 4 βιβλία της. Άμσ το πιάσεις δεν μπορείς να το αφήσεις.