Λεμονοδάσος

Σκέψου τώρα, Βίργκω, που θα καταντούσαμε ύστερ' από το γάμο. Το ηρωικό φτερούγισμα θα σταματούσε μετά λίγο καιρό και θα βρισκόμαστε αντίκρυ ο ένας στον άλλο μέσα στις εκνευριστικές μικρότητες της καθημερινής ζωής. Δε θα μας έμενε ούτε η ανάμνηση του έρωτά μας - θα την είχε σπαράξει το τέρας της πραγματικότητας [...]

Ο Κοσμάς Πολίτης στο «Λεμονοδάσος» (1931), το πρώτο του βιβλίο, σε μια ιστορία που γράφεται σε πρώτο πρόσωπο εν είδει ημερολογίου και καλύπτει τον ίδιο χρόνο που καλύπτουν τα αναφερόμενα γεγονότα, αφηγείται τον νεανικό έρωτα ανάμεσα στον Παύλο, το κεντρικό πρόσωπο, ένα νέο με επιτυχημένη σταδιοδρομία, γεμάτο όρεξη για ζωή και πόθο να χαρεί τα νιάτα του, και στην Βίργκω, το νεαρό κορίτσι από τον Πόρο που εγκλιματίζεται σιγά σιγά και στην κυριολεξία «ετοιμάζεται» να ενσαρκώσει την πραγματικότητα του απόλυτου έρωτα που βιώνει στο πρόσωπό της ο Παύλος.

Ο αναγνώστης παρακολουθεί όχι μόνο τα γεγονότα που πλαισιώνουν την διαδρομή του Παύλου μεταξύ Αθήνας-Πόρου αλλά κυρίως την εσωτερική του πορεία προς την ολοκλήρωση του ερωτικού του πόθου, τον εγκλωβισμό του ανάμεσα στον σωματικό και τον πνευματικό έρωτα, και, εντέλει, την φυγή του, την ψυχική παραίτηση ζωής πολύ πριν το σωματικό θάνατο - την απόλυτη παραίτηση μπροστά στο φόβο που υψώνει, το ίδιο απόλυτα «το τέρας της πραγματικότητας».