Λεμονόδασος

Tο Λεμονοδάσος αποτελεί τό κατ’ εξοχήν αντικαρυωτατικό μυθιστόρημα που γράφτηκε κατά τα πρώτα χρόνια δράσης της γενιάς του Tριάντα.

[...] Δε συνέβηκε καμιά μεταβολή στη ζωή μου. Δεν ξέρω που ν' αποδώσω τη διάθεση που νιώθω απόψε να δω τις σκέψεις μου αραδιασμένες πάνω στο χαρτί. Δεν έχω καμιά κλίση για τη φιλολογία - ούτε είμαι βέβαια ερωτευμένος. Ο έρωτας; Κάποιος είπε πως είναι μια εφεύρεση που ο καθένας τη νομίζει δική του. Εγώ δεν είμαι εφευρέτης. Είμαι αρχιτέκτονας. Ένα μυαλό θετικό. Το αποδίνω περισσότερο στην επήρεια του μέρους όπου βρίσκομαι. Νιώθω να με κυριεύει το αρχαίο πνεύμα της σαφήνειας που αγαπά τις ευθείες γραμμές δίχως ν' αφήνει τίποτα συγκεχυμένο. Θέλω κι εγώ να πιάσω τις ιδέες μου, που πότε τις βρίσκω πότε τις χάνω, να τις ταχτοποιήσω, να τις διαβάσω καθαρές και με σαφήνεια. Δεν αποκλείεται σαν τις ξαναδιαβάσω κάποτε να μου φανούνε ξένες. Ωστόσο, κι αν τις απαρνηθώ ακόμα, δεν παύουνε να 'ναι δικές μου. Πολλές φορές, οι άλλοι αναγνωρίζουν ευκολώτερ' από μας τους ίδιους αυτό που είναι δικό μας. [...]

Από τον εκδότη.